นวนิยายที่นำเสนอผลกระทบของระบบทุนนิยมผ่านความวิกลจริตของตัวละคร การแตกสลายภายในจิตใจของตัวละครเป็นผลกระทบจากการทำให้ทุกอย่างกลายเป็นสินค้า แม้แต่เรื่องที่ผิดศีลธรรมอย่างสุดโต่งก็มีราคาค่างวดที่นำไปขายได้ ผู้เขียนได้วิพากษ์บทบาทของศิลปะ ว่ามีส่วนสำคัญในการบันดาลให้สรรพสิ่งทั้งที่เป็นวัตถุหรือแม้แต่สิ่งที่เป็นนามธรรมให้กลายเป็นสินค้า โดยเฉพาะสุนทรียศาสตร์ของศิลปะที่เข้าไปอำพรางความจริง แม้ว่าสิ่งนั้นจะเน่าเฟะ ผุพัง หรือแม้แต่เต็มไปปด้วยความเสื่อมถอย แต่สุนทรียะก็ทำให้กลายเป็นความหวัง ความฝันที่น่าปรารถนา หรือแม้แต่การนำมาซึ่งความสุข
ผู้เขียนได้เข้าถึงต้นเหตุของปัญหาดังกล่าวด้วยการนำเสนอให้เห็นว่า อาการทางจิตเภทของตัวละคร คืออีกด้านที่ทุนนิยมซุกซ่อนและกดทับเอาไว้ แม้ว่าตัวละครในเรื่องจะเต็มล้นไปด้วยทุกข์ระทมอันเกิดจากการแตกสลายภายในครอบครัว ภาวะติดข้องอยู่ในความหดหู่จากความทรงจำโหดร้าย หรือความเศร้าอันเกิดจากความตายของคนที่รัก แต่ผู้เขียนล้วนนำภาวะของการเกิดซ้ำและหมุนวนซึ่งมีนัยของการหยุดอยู่กับที่ดังกล่าวมาท้าทายระบบทุนนิยมซึ่งมักลวงว่าทุกสิ่งทุกอย่างต้องรุดไปข้างหน้าตลอดเวลา
แก่นสารที่สำคัญของนวนิยายเรื่อง “อีกไม่นานเราจะสูญหาย” จึงตีแผ่ให้เห็นถึงความซับซ้อนของระบบทุนนิยมที่เข้าไปปฏิบัติการถึงระดับภายในจิตใจของมนุษย์ ขณะที่อีกด้านหนึ่งผู้เขียนก็พลิกกลับความหมายของคนวิกลจริต ความโศกเศร้าและความอาลัยอาวรณ์ให้กลายเป็นเครื่องมือหนึ่งที่จะขัดขวาง หรืออย่างน้อยก็เข้าไปก่อกวนระบบทุนนิยมได้ และนี่คือความเด่นของนวนิยายเรื่องนี้ที่ไม่ได้นำเสนอเพียงปัญหา แต่ยังชี้ให้เห็นการท้าทายต่อปัญหาของสังคมร่วมสมัยอีกด้วย
