ขอต้อนรับนักเขียนและนักอ่านเข้าสู่ซีซันแรกของ Short Story winter ซึ่งเป็นฤดูกาลแรกของการยั่วยุให้เขียนเรื่องสั้น "เรื่องสั้นฤดูหนาว" จะมีต่อเนื่องไปถึงปลายเดือนกุมภาพันธ์ ก่อนเข้าสู่ฤดูร้อน
เรื่องสั้น ยามเช้า ผลงานเรื่องใหม่ของ วิวัฒน์ เลิศวิวัฒน์วงศา ที่พาผู้อ่านให้พบกับการจมดิ่งภายใต้ความรู้สึกผิดอยู่กับอดีตที่ไม่เคยถูกลบของตัวละครไร้ชื่อ
ความเร็วที่ไล่ล่า เขียนโดย ปันนารีย์ ว่าด้วย หนังสือเล่มหนึ่ง ชีวิตหนึ่ง ไม่ว่าเราจะเต็มไจขึ้นรถไฟขบวนนั้นหรือไม่ก็ตาม ทุกอย่างเต็มไปด้วยความทรงจำ และความหลัง
พระองค์จะไม่ทรงทอดทิ้งพวกเราหรอก เขียนโดย กิตติศักดิ์ คงคา นักเขียนหน้าใหม่มีผลงานการเขียนบ้าง ความพยายามหลักคือยืนหยัดสร้างคุณค่าให้ทัดเทียมกับคำว่านักเขียน
วัดนารีวอน คือศาสนสถานสำหรับหญิงผู้ถูกผลักไสด้วยศีลธรรม จารีตอันงดงามขับไล่พวกหล่อนด้วยรอยยิ้ม เป็นแหล่งพักพิงสุดท้ายของเหล่านารีจิตสำนึกพร่อง
วันพรุ่งนี้ฉันจะไปจากเมืองแห่งนี้ เขียนโดย สันลมจอย คอยเดียวดาย นามปากกาของนักเขียน นักอ่านและนักหลงลืม “ฉันไม่รู้ว่าเมืองจะโศกเศร้าหรือหลั่งน้ำตาให้ฉันบ้างไหม”
ส้มจีนขดตัวอยู่บนเบาะนอน มองไกลๆ เห็นเป็นก้อนกลมๆ สีส้มๆ อย่างแม่ว่า ส้มจีน ฉันเรียก ไม่มีการตอบรับ…ฉันสบตากับเจ้าแมว…รู้สึกราวเข้าใจบางอย่างในความไม่ปกตินั้น
ในวัยสี่ขวบ ความทรงจำถึงสัตว์ประหลาด ที่นึกถึงอย่างแรก ลักษณะคล้ายแมงมุม ด้วยว่ารูปลักษณ์แปลกประหลาด รยางค์ขามากมายยื่นออกมา พวกแมลงทั้งหลายล้วนเป็นสัตว์ประหลาด
จดหมายถึงบ้านเรา : ฤดูฝนกลับมาอีกครั้ง ตั้งเค้ามาตั้งแต่บ่ายโมง ก่อนที่จะตกตอนห้าโมงเย็น คล้ายกันกับวันที่เราคุยกันครั้งสุดท้ายในปลายฤดูหนาว
ความโหยหาของอิคารัส เคยมีชื่อเดิม “หน้าร้อน” แต่งขึ้นในเดือนกันยาเดือนป้องกันการฆ่าตัวตายสากล ผลงานที่ 2 ที่ผู้เขียนภูมิใจหลังกลับมาแต่งเรื่องสั้นอีกครั้ง
เรารู้ว่าคุณมีพล๊อตมากมายอยู่ในหัว และเริ่มที่จะกระวนกระวายอยากเขียนมันออกมาเป็นตัวอักษร เรารออ่านเรื่องสั้นของคุณอยู่ อย่าปล่อยให้พล๊อตเหล่านั้นหายไปเป็นอากาศธาตุ เรารู้ว่าคุณทำได้ และอยากเผยแพร่ให้นักอ่านได้อ่านกันอย่างสำราญใจ