Save the Cat เป็นชื่อโครงสร้างเรื่องราวที่ฟังดูแปลกประหลาดกว่าโครงสร้างเรื่องราวอื่นๆ แต่โครงสร้างเรื่องราวนี้ได้รับการกล่าวขาน และยกย่องจากนักเขียนในแขนงต่างๆ มากมาย โครงสร้างนี้มักสร้างให้ตัวเอกทำสิ่งที่กล้าหาญ ไม่ต่างจาก –การช่วยชีวิตแมว– ซึ่งทำให้ผู้อ่านหลงใหลไปกับตัวเนื้อเรื่อง Save the Cat คือ โครงสร้างเรื่องราวที่พัฒนาโดยนักเขียนบทภาพยนตร์ Blake Snyder ที่ทำให้เรื่องราวธรรมดากลายมาเป็นเรื่องราวที่น่าติดตามจากการเรียงลำดับของช่วงเวลา

เมื่อ Save the Cat Beat Sheet ได้รับการดัดแปลงให้กลายมาเป็นโครงสร้างงานเขียน มันได้พิสูจน์แล้วว่าสามารถเล่าเรื่องผ่านรูปแบบต่างๆ ได้เป็นอย่างดี และไม่ว่าจะเป็นวรรณกรรมแนวไหนก็ตาม Save the Cat (STC) สามารถสร้างเรื่องราวที่จะชนะใจผู้อ่านได้ทุกเพศ ทุกวัย ทุกรสนิยม โดยไม่มีข้อสงสัย

Save the Cat Beat Sheet คือ

โครงสร้างการเล่าเรื่อง Save the Cat ได้รับการพัฒนามาจากโครงสร้าง 3 องก์ แบบดั้งเดิม รายละเอียดของ Beat Sheet ทุกๆ จังหวะ ประกอบขึ้นเป็นโครงสร้าง  โดยแบ่งแต่ละเหตุการณ์ว่าควรจะเกิดขึ้นที่ไหนและในลำดับเวลาใด ชไนเดอร์ได้ประมวลโครงสร้างออกเป็น 15 Beat –15 จังหวะ–  นักเขียนส่วนใหญ่มักประสบปัญหากับโคงสร้างสามองก์แบบดั้งเดิม โดยเฉพาะในองก์ที่สอง ตัวอย่างเช่น

“เหมือนว่ายน้ำในมหาสมุทรกว้างใหญ่ มองไปทางไหนก็มีแต่น้ำกับทะเล โดยเฉพาะช่องว่างระหว่างองก์หนึ่งกับองก์สอง เต็มไปด้วยบทที่ว่างเปล่า ซึ่งทำให้ผู้เขียนหลงทาง ไม่รู้จะว่ายไปทิศไหน สุดท้ายก็จมน้ำตาย พวกเขาต้องการ ‘เกาะ’ ที่เพิ่มมากขึ้น เพื่อที่จะได้ว่ายน้ำให้สั้นลง”

1. Opening Image [1] หากคุณกำลังเริ่มเขียนนวนิยาย หนังสือเรื่องนี้จะเปิดย่อหน้าแรกหรือฉากที่ดึงดูดใจผู้อ่านเข้าสู่โลกของเรื่องราว
2. Theme Stated [5] ระบุสถานการณ์ ระหว่าง Set-up ควรบอกใบ้ว่าเรื่องราวเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร — ความจริงที่ตัวเอกจะค้นพบในตอนท้าย
3. Set-up [1-10] สร้าง ‘โลกธรรมดา’ ของตัวเอก เขาต้องการอะไร? เขาพลาดอะไรไป? เขาต้องการอะไร? เป้าหมายอยู่ไหน?
4. Catalyst [12] ตัวเร่งปฏิกิริยา Inciting Incident จุดเริ่มต้นของเหตุการณ์
5. Debate [12-25] โต้แย้งถกเถียง ตัวเอกปฏิเสธการเรียกร้องให้ผจญภัย เขาพยายามหลีกเลี่ยงความขัดแย้งก่อนที่พวกเขาจะถูกบังคับให้ลงมือปฏิบัติ
6. Break into Two [25] แบ่งเป็นสองส่วน ตัวเอกตัดสินใจอย่างแน่วแน่ เรื่องเริ่มเดินออกจากโลกธรรมดา การเดินทางเริ่มต้นขึ้นอย่างจริงจัง
7. B Story [30] โครงเรื่องย่อยเริ่มเข้ามามีบทบาท ส่วนใหญ่มักจะเป็นบทโรแมนติกที่ดูสอดคล้องอย่างเป็นธรรมชาติ หากเป็นบทย่อยของตัวเอกควรใช้เพื่อเน้นธีม
8. The Promise of the Premise [30-55] หรือเรียกว่าช่วงเวลาของ ‘ความสนุกและเกม’ ซึ่งมักจะเป็นส่วนที่สร้างความบันเทิง  เหมือนกับผู้เขียนส่งมอบของขวัญให้คนอ่าน หากผู้เขียนสัญญาว่าเรื่องที่เขียนเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับนักสืบที่น่าตื่นเต้น เราจะเห็นนักสืบเริ่มดำเนินการสืบ ค้นหา หากนักเขียนสัญญาเรื่องนี้เป็นเรื่องไร้สาระของคนที่กำลังตกหลุมรัก ให้พวกเขาจะต้องออกเดทที่น่าอึดอัดกันดีกว่า
9. Midpoint [55] จุดกึ่งกลาง แผนการถูกพลิกแพลง เดิมพันเพิ่มขึ้นและทำให้เป้าหมายของตัวเอกบรรลุได้ยากขึ้น — หรือทำให้พวกเขามุ่งความสนใจไปที่เป้าหมายใหม่ที่มีความสำคัญมากกว่า
10. Bad Guys Close In [55-75] คนเลวใกล้เข้ามา แรงตึงเคียดมากขึ้น อุปสรรคของตัวเอกยิ่งใหญ่ขึ้น แผนของเขาพังทลายลง และเขายังตามหลังศัตรู
11. All is Lost [75] สูญหายทั้งหมด พระเอกถูกอัดกระแทกพื้น เขาสูญเสียทุกอย่างที่ได้รับมา และทุกอย่างดูมืดมน คนร้ายกำลังเอาชนะ ผู้ให้คำปรึกษาเสียชีวิต คู่รักทะเลาะกันและเลิกรากัน
12. Dark Night of the Soul [75-85] คืนที่มืดมิดของจิตวิญญาณ หลังจากสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง พระเอกเดินสับสนไปทั่วเมือง ในตอนนี้ดนตรีที่เป็นคีย์ชิ้นเล็กๆ บรรเลงขึ้นเบาๆ ก่อนที่จะค้นพบ “ข้อมูลใหม่” บางอย่างจะเผยให้เห็นสิ่งที่เขาต้องทำอย่างชัดเจน หากต้องการประสบความสำเร็จอีกครั้ง (ข้อมูลใหม่นี้มักจะส่งผ่านจาก B-Story)
13. Break into Three [85] แบ่งเป็นสาม ด้วยข้อมูลใหม่นี้ ตัวเอกจึงตัดสินใจลองอีกครั้ง!
14. Finale [85-110] ฉากสุดท้าย ตัวเอกเผชิญหน้ากับศัตรูหรืออะไรก็ตามที่เป็นสาเหตุของความขัดแย้งหลัก ความจริงที่หลบเลี่ยงเขาในช่วงเริ่มต้นของเรื่อง (อยู่ในขั้นตอนที่ 3 และเน้นย้ำโดย B Story) นั้นชัดเจนแล้ว ทำให้เขาสามารถแก้ไขปมนั้นได้
15. Final Image [110] ช่วงเวลาหรือฉากสุดท้ายที่ตกผลึกแล้วว่าตัวละครเปลี่ยนไปอย่างไร เป็นภาพสะท้อนของภาพเริ่มต้น

ขั้นตอนการทำงานของ Save the Cat Beat Sheet จากภาพยนตร์เรื่อง The Lobster

ในบทนี้เรามาดูกันว่า Save the Cat ทำงานอย่างไรกับเรื่องราวต่างๆ โดยจะยกตัวอย่างจากภาพยนตร์เรื่อง The Lobster เขียนบทโดย Yorgos Lanthimos และ Efthymis Filippou กำกับการแสดงโดย Yorgos Lanthimos 

แม้ว่าเรื่องราวใน The Lobster จะดูออกเป็นแนวโรแมนติก แต่น้ำเสียงเต็มไปด้วยการเสียดสีเหน็บแนม ซึ่งบ่งบอกว่าเรื่องราวนี้ไม่ได้เป็นไปในแบบ Buddy Love และไม่ได้เน้นที่ความสัมพันธ์ของตัวละครหลัก แม้ว่าตัวละครหลักกำลังเผชิญหน้ากับช่วงชีวิตใหม่ (การหย่าร้าง/การเป็นโสด) ซึ่งอยู่ในขั้นตอนของการเปลี่ยนผ่าน ทั้งทางกายและจิตใจของตัวเอก เรื่องราวใน The Lobster เป็นการสำรวจสังคมที่สร้างขึ้นจากความกลัวที่มนุษย์จะต้องอยู่คนเดียวและโดดเดี่ยว — ความแตกต่างระหว่างการอยู่เป็นคู่ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตามและความรักแบบที่ทำให้ทุกคนเต็มใจที่จะเสียสละทุกอย่าง

1. Opening Image (1%)

นี่คือภาพรวมที่แนะนำให้รู้จักกับโลกปัจจุบันของตัวเอกทันทีในภาพยนตร์ ขณะที่ในนวนิยาย นักเขียนต้องนึกภาพฉากที่ดึงดูดผู้อ่านและกำหนดโทนในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

Opening Image: The Lobster : Save The Cat

ผู้หญิงคนหนึ่งพบลาสามตัวยืนอยู่อย่างเกียจคร้านริมถนนในชนบทอันเงียบสงบ เธอวิ่งไปหาลา…และยิงปืนไปที่ลาตัวหนึ่ง โดยยิงซ้ำอีกหลายนัด แล้วเธอก็วิ่งกลับไปที่รถ ก่อนขับรถออกไป

ตอนนี้ผู้ชมพร้อมแล้วสำหรับเรื่องราวที่ไม่เหมือนใคร เรื่องนี้เกิดขึ้นในโลกที่ดูเหมือนโลกของเรามาก แต่มองผ่านเลนส์ที่คลุมเครือ และตรงจุดนี้จึงมีการกำหนดโทนเสียงของเรื่องเอาไว้

แต่ถ้าเรากำลังมองหาภาพเปิดที่จะทำหน้าที่เป็น “ก่อนสแนปชอต” ฉากต่อไปได้ทำหน้าที่นี้:

พระเอกของเรื่อง เดวิด (คอลิน ฟาร์เรลล์) เขาถูกภรรยาทิ้ง เธอขอโทษ สาเหตุเกิดจากเธอได้พบกับชายอื่น

2. Theme Stated (5%)

จังหวะนี้แนะนำแนวคิดหลักหรือบทเรียนชีวิตที่ตัวเอกจะค้นพบตลอดเรื่องราว

Theme Stated: The Lobster : Save The Cat

วันแรกของเดวิดที่ The Hotel พนักงานมัดแขนข้างหนึ่งของเขาไว้ข้างหลัง มันเป็นการกระทำเพียงชั่วคราวเท่านั้น – นี่เป็นบททดสอบเพื่อแสดงให้เขาเห็นว่า “ชีวิตจะง่ายเพียงใดหากสิ่งของสองสิ่งจะสามารถแทนด้วยสิ่งเดียว” นี่คือสิ่งที่ The Hotel กำลังขาย และทำการสำรวจ: เป็นการเชื่อมโยงกับการจับคู่ที่แท้จริง

3. Set-up (1-10%)

สถานะของตัวเอกในโลกที่อาศัยอยู่อย่างละเอียดและลึกซึ้งยิ่งขึ้น ก่อนที่โลกจะถูกเขย่าอย่างรุนแรง รายละเอียดที่สำคัญเกี่ยวกับข้อบกพร่องของตัวละครจะปรากฏขึ้นในจังหวะนี้ พวกเขาอาจกำลังดำเนินการบางอย่างเพื่อเอาชนะวิกฤต

Set-up: The Lobster : Save The Cat

พวกเขาพาเดวิดไปยังสถานที่ที่เรียกว่า ‘โรงแรม’ (พร้อมกับสุนัขที่เขาเลี้ยง) จังหวะนี้เราจะได้เรียนรู้กฎเกณฑ์ของโลกภาพยนตร์ผ่านกระบวนการเข้ารับคนเข้าสู่โรงแรม: แขกที่เข้าพักใน The Hotel เป็นคนโสดไร้คู่ พวกเขามีเวลา 45 วันในการหาคู่ที่ใช่ นี่เป็นข้อกำหนดของที่นั่น กฏนี้ไม่อนุญาตให้มีคนโสด พวกเขาต้องหาคู่ให้ได้ตามที่เวลากำหนด

4. Catalyst (10%)

ตัวเร่งปฏิกิริยา หรือที่รู้จักกันในนาม inciting incident ช่วงเวลานี้ตัวเอกจะวิ่งไล่ตามเรื่องราวหลัก

Catalyst: The Lobster : Save The Cat

เมื่อเดวิดมองออกไปนอกหน้าต่างห้องพักในโรงแรม และเห็นร่างไร้สติของ “ผู้โดดเดี่ยว” ที่ถูกจับตัวไป คนเหล่านี้เป็นคนโสดที่อาศัยอยู่อย่างคนเถื่อนนอกกฎหมายในป่า พวกเขาปฏิเสธที่จะปฏิบัติตามกฏในการจับคู่ แขกของ The Hotel จะได้รับอนุญาตให้ออกไปล่าสัตว์ สำหรับแขกที่สามารถจับ “ผู้โดดเดี่ยว” ได้ จะได้อภิสิทธิ์ในการเข้าพักพิเศษขึ้น 

นี่อาจถือได้ว่าเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา เนื่องจากเราจะเห็นในภายหลังว่า ทางเลือกที่เดวิดต้องทำในท้ายที่สุดคือรูปแบบหนึ่งของ Institutionalized ประเภท: เข้าร่วม เผาทิ้ง หรือฆ่าตัวตาย และการได้เห็นร่างของผู้โดดเดี่ยวเป็นครั้งแรกเป็นตัวแทนทางเลือกที่ The Hotel ของเดวิด

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโรงแรมมีจุดมุ่งหมายเพื่อดูแลแขกให้ “ตกหลุมรัก” – แต่จริงๆ แล้วการเน้นย้ำอยู่ที่ความสัมพันธ์ ซึ่งเป็นความแตกต่างที่สำคัญในเรื่องนี้ เมื่อแขกไม่สามารถหาคู่รักในเวลาที่กำหนด เขาหรือเธอจะกลายเป็น ‘สัตว์’

ข้อดีคือพวกเขาสามารถเลือกได้ว่าจะเป็นสัตว์ชนิดใด! ยังไม่มีใครที่นี่อยากจะล้มเหลว แต่เวลาเดินหน้าอย่างรวดเร็ว เราทราบมาว่าสุนัขที่เดวิดเลี้ยงเป็นน้องชายของเขา ซึ่งเคยพักที่โรงแรมนี้เมื่อสองสามปีก่อน เดวิดคิดว่าถ้าทำไม่สำเร็จ เขาอยากเป็นกุ้งก้ามกราม 

5. Debate (10-20%)

หลังจากตัวเร่งปฏิกิริยา ตัวเอกต่อต้านความท้าทาย จาก inciting incident

Debate: The Lobster : Save The Cat

จังหวะดีเบตในหนังเรื่องนี้ เกิดขึ้นเมื่อเดวิดได้รู้จักเพื่อนใหม่สองคน Lisping Man (John C. Reilly) และ Limping Man (Ben Whishaw) และทั้งสามคนก็รู้จักกันในโลกใหม่ของโรงแรม

ตัวละครผู้หญิงสองสามคนที่เป็นแขกของโรงแรม: Nosebleed Woman (Jessica Barden), Biscuit Woman (Ashley Jensen) ที่สิ้นหวังและเศร้าสร้อย และ Heartless Woman (Angeliki Papoulia) มีข่าวลือว่าเธอ “ไม่มีความรู้สึกใดๆ” แต่เป็น “นักล่าที่ดีที่สุดในโลก ของโรงแรม – เธอล่าได้ถึง 192 นักโทษ”

มีการสร้างโลกในหนังเรื่องนี้พอสมควร ดังนั้นจังหวะการดีเบตจึงทำหน้าที่ในการปูเรื่องเพื่อแสดงให้คนดูเห็นขอบเขตของความท้าทายที่เดวิดกำลังจะทำ

6. Break Into Two  (30%)

ต่อจากช่วงเวลาแห่งความสงสัย ตัวเอกตัดสินใจที่จะรับมือกับความท้าทายที่ถูกทิ้งร้างและเริ่มต้นจัดการกับความล้มเหลวของจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์

Break into Two: The Lobster : Save The Cat

ในการล่าครั้งแรกของเดวิด เขาไม่สามารถจับ ‘ผู้โดดเดี่ยว’ ได้ วันเวลาของเขากำลังจะหมดไป ถ้าต้องการที่จะอยู่ในโรงแรมโดยไม่กลายเป็นสัตว์ เขาจะต้องพยายามให้มากขึ้น เขาจะทำอย่างไรเพื่อความรัก? การเดินทางของเดวิดเริ่มต้นอย่างจริงจัง

7. B Story (22%)

โครงเรื่องย่อย หรือ B Story เกิดขึ้นค่อนข้างเร็วและยังคงดำเนินเรื่องควบคู่ไปกับเนื้อเรื่องหลักตลอดระยะเวลาส่วนใหญ่ โครงเรื่องย่อยมักเกี่ยวข้องกับตัวละคร (มักจะเป็นคู่รักโรแมนติก) ซึ่งเป็นส่วนสำคัญในการช่วยให้ตัวเอกเปลี่ยนแปลง

B Story: The Lobster : Save The Cat

Limping Man เพื่อนของเดวิดเป็นคนที่เข้าใจเพื่อนทั้งสามมากที่สุด เขาอธิบายว่าพวกมันกลายเป็นสัตว์ได้อย่างไรและพยายามสร้างความประทับใจให้พวกเขาเพื่อให้เห็นถึงความจริงจังของสถานการณ์ และต่อมา โครงเรื่องย่อยของ Limping Man จะแสดงส่วนหนึ่งของข้อขัดแย้ง

8. Fun and Games (20-50%)

บางคนเรียกจังหวะนี้ว่า ‘promise of the premise’ แม้จะมีสัญลักษณ์กำกับไว้ว่า ความสนุกและเกม แต่จังหวะนี้อาจไม่ได้สร้างความสนุกสนานให้กับตัวละครที่เกี่ยวข้อง แต่ช่วงเวลานี้เป็นการเริ่มต้นเข้าสู่ประเภทของหนัง หรือประเภทหนังสือที่ได้รับการกำหนดเอาไว้ ถ้าหนังที่คุณดูเป็นหนังเกี่ยวกับซูเปอร์ฮีโร่ เราจะได้เห็นพระเอกเอาชนะคนเลวระดับต่ำ ในเรื่องนักสืบ ‘ความสนุกและเกม’ เป็นช่วงที่ ตำรวจนอกเครื่องแบบจะเริ่มติดตามเบาะแสบางอย่าง 

Fun and Games: The Lobster : Save The Cat

หนังกำลังแสดงให้เห็นถึง “อันตราย” ที่เต็มไปด้วยอารมณ์ขันไร้สาระของการเป็นโสด ตามที่พนักงานโรงแรมพิสูจน์ให้เห็น

และหนังแสดงให้ผู้ชมทราบว่าทางโรงแรมดำเนินการอย่างไรเพื่อให้แขกของตนหาคู่ได้ พวกเขาไม่อนุญาตให้ช่วยตัวเอง แต่หน้าที่อย่างหนึ่งของสาวใช้ในโรงแรม (อาเรียน ลาเบด) คือการบำบัดเดวิดให้ไปสู่จุดสุดยอด เดวิดได้รับคำอธิบายว่านี่เป็นสิ่งที่จะช่วยค้นหาด้านจิตใจ และเป็นสิ่งที่จำเป็น

แขกในโรงแรมทำทุกอย่างเพื่อการอยู่รอด Limping Man ทำให้ตัวเองเลือดกำเดาไหล เพื่อที่เขาจะดูเข้ากันได้ดีกับ Nosebleed Woman เมื่อเดวิดเผชิญหน้า Limping Man เขาเล่าว่า “ไม่มีอะไรแย่ไปกว่าการมีเลือดกำเดาไหลเป็นบางครั้ง ที่แย่ไปกว่านั้นคือ การตายด้วยความหนาวเย็นและความหิวโหยในป่า หรือการกลายเป็นสัตว์จะถูกสัตว์ที่ใหญ่กว่ากัดกิน”

9. Midpoint (50%)

จังหวะนี้ได้ส่งสัญญาณว่า เรื่องราวได้เดินทางมาถึงจุดสูงสุดของวิกฤต ในจังหวะ ‘Fun and Games’ เดิมพันได้ถูกหยิบยกขึ้นมาเป็นเรื่องราวที่หักมุม การวางแผนที่ผิดพลาดอยู่ในรูปแบบของชัยชนะจอมปลอม — ช่วงเวลาที่ตัวเอกเข้าใจผิดเชื่อว่าพวกเขาได้รับชัยชนะแล้ว

Midpoint: The Lobster : Save The Cat

การที่ เดวิดเข้าไปในป่า เขาตั้งใจจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ จังหวะ ‘จุดกึ่งกลาง’ แบบดั้งเดิม เดิมพันของตัวเอกเพิ่มขึ้นที่นี่ เนื่องจากการใช้ชีวิตในป่าทำให้เกิดการคุกคามอย่างต่อเนื่องจากการถูกล่า

เมื่อเดวิดเข้าร่วมกับ ‘ผู้โดดเดี่ยว’ พวกเขาช่วยเหลือซึ่งกันและกันเพื่อความอยู่รอด แต่ไม่อนุญาตให้มีความรักหรือเซ็กส์ พวกเขาต่อต้านคู่รักและความรัก

จากนั้นเดวิดได้พบกับ…หญิงสาวสายตาสั้น (ราเชล ไวซ์) ผู้โดดเดี่ยวอีกคน แรงดึงดูดซึ่งกันและกันเกิดขึ้น เดวิดสายตาสั้นขึ้นมาด้วย ดูเหมือนว่าเขาอาจพบคู่ในสถานที่ที่ไม่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุด แต่ตอนนี้เขาสาบานว่าจะเป็นโสดไร้คู่รัก จากนี้ไปเขาจะทำอะไรได้บ้าง?

10. Bad Guys Close In (50-75%)

จาก ‘จุดกึ่งกลาง’ ความตึงเครียดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และสิ่งต่างๆ ก็เริ่มตกต่ำลงสำหรับตัวเอก

Bad Guys Close In: The Lobster : Save The Cat

ลางสังหรณ์จะได้รับคำตอบ มีบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กำลังก่อตัว – แผนการลับที่ผู้นำ ‘ผู้โดดเดี่ยว’ (Léa Seydoux) ได้รับการเพาะบ่มความช่วยเหลือจากภายในโรงแรม

ขณะเดียวกัน ผู้นำ ‘ผู้โดดเดี่ยว’ จับตาดูเดวิดกับหญิงสาวสายตาสั้นทุกฝีก้าว เธอเห็นทั้งสองใกล้ชิดกันมาก และนั่นก็ทำให้กลุ่มผู้โดดเดี่ยวเกิดความคลางแคลงใจและโกรธคนทั้งสอง

ในที่สุดแผนของผู้โดดเดี่ยวก็เผยออกมา เมื่อพวกเขาแทรกซึมเข้าไปในโรงแรมและจับตัวผู้จัดการ (Olivia Colman) และหุ้นส่วนของเธอ (Garry Mountaine) ‘ผู้โดดเดี่ยว’ บังคับให้คู่หูเลือกว่าใครจะตาย – เขาหรือเธอ? ‘ผู้โดดเดี่ยว’ ไม่ฆ่าใคร พวกเขามาเพื่อพิสูจน์ว่าการมีเพศสัมพันธ์เป็นเรื่องหลอกลวง

11. All is Lost (75%)

ช่วงเวลาที่ทุกอย่างพังทลายลงสำหรับตัวเอกและพวกเขามาถึงจุดต่ำสุด ความคาดหวังทั้งหมดดูเหมือนจะหายไป

All Is Lost: The Lobster : Save The Cat

หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ ‘ผู้โดดเดี่ยว’ เริ่มงานเฉลิมฉลอง (ด้วยการเต้นคนเดียว–ด้วยกัน) เรามองเห็นถึงความตายเมื่อหัวหน้า ‘ผู้โดดเดี่ยว’ เตือนเดวิดว่าต้องขุดหลุมศพของตัวเอง เพราะเขากำลังจะตายอย่างโดดเดี่ยวแล้วจะไม่มีใครทำเมื่อเขาจากไป

นี่คือความพ่ายแพ้ นี่คือความผิดพลาดของเดวิดที่เข้าร่วมกับ ‘ผู้โดดเดี่ยว’ นั่นหมายถึงการไร้ความรัก

12. Dark Night of the Soul (75-80%) – Save The Cat

ในการเผชิญกับความพ่ายแพ้ ตัวเอกมีเวลาในการพิจารณาว่าพวกเขาได้สูญเสียอะไรไปบ้าง

Dark Night of the Soul: The Lobster : Save The Cat Beat Sheet

ชายผู้โดดเดี่ยวอีกคนนำกระต่ายมาให้หญิงสาวสายตาสั้น (กระต่ายเป็นอาหารโปรดของเธอ) เดวิดรู้สึกอิจฉาและต่อต้านในทันที จนเกือบจะต่อสู้กับชายคนนั้น

13. Break Into Three (80%)

ตัวเอกจะพบแรงจูงใจที่จะก้าวต่อไปด้วยความสิ้นหวังทางอารมณ์กับสิ่งที่ได้เรียนรู้ตลอดการเดินทาง ซึ่งส่งผ่านจาก B-Story ด้วยการมองโลกในแง่ดีและลงลึกรายละเอียดเกี่ยวกับการเดินหน้าต่อไป ตัวเอกเปลี่ยนแปลงตัวเองไปสู่แนวทางใหม่ ปรับปรุงตัวเองเพื่อรับมือกับการต่อสู้ครั้งใหม่ที่พวกเขากำลังเผชิญหน้า

Break Into Three: The Lobster : Save The Cat

ทันทีที่เดวิดไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกที่แท้จริงของเขาได้ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะทำให้สิ่งต่างๆ ง่ายขึ้นเพียงใด ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะไปหามัน!

ทั้งสองแอบวางแผนออกจากป่า โดยอาศัยอยู่ในเมืองด้วยกัน พวกเขาไม่รู้ว่า ผู้นำ ‘ผู้โดดเดี่ยว’ ล่วงรู้แผนการนี้…

ผู้นำ ‘ผู้โดดเดี่ยว’ พาหญิงสาวสายตาสั้นเข้ามาในเมือง เพื่อนัดหมายการผ่าตัดตาแบบเซอร์ไพรส์ นี่เป็นสิ่งที่ดี (เธอพูดอย่างนั้น) เนื่องจากการมีสายตาที่ดีขึ้นจะช่วยเพิ่มโอกาสในการเอาชีวิตรอดในป่าได้ ผู้หญิงสายตาสั้นไม่สามารถเสี่ยงที่จะปฏิเสธการผ่าตัด ซึ่งอาจทำให้คนอื่นๆ ผิดหวัง แต่การผ่าตัดจะทำให้เธอเข้ากันไม่ได้กับเดวิดหรือไม่? หรือความรักของพวกเขามีจริงพอที่จะทนต่อการเปลี่ยนแปลง?

เมื่อการผ่าตัดสิ้นสุดลง [ประโยคถัดไปเปิดเผยความลับของเรื่องทั้งหมด] ผู้นำ ‘ผู้โดดเดี่ยว’ ทำให้หญิงสาวสายตาสั้นตาบอด

14. Finale (80-99%)

พระเอกเอาชนะอุปสรรคและปัญหาที่ต้องเผชิญ ด้วยความช่วยเหลือจากความจริงที่เพิ่งค้นพบ

Finale: The Lobster : Save The Cat

หญิงสาวสายตาสั้นและเดวิดต้องต่อสู้กับอุปสรรคใหม่ ทั้งสองมองหาลักษณะนิสัยอื่นๆ ที่สามารถสร้างความเข้าใจกันได้ ลักษณะนิสัยนั้นต้องเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าสามารถอยู่ด้วยกัน ทว่าพวกเขาหาไม่พบ เขายังคงต้องการอยู่กับเธอ ทั้งสองต้องการเหตุผลมากกว่านี้ไหม

พวกเขาต่อสู้ผ่านผู้นำ ‘ผู้โดดเดี่ยว’ และหลบหนี

และสุดท้าย เรื่องราวอาจจะจบลงอย่างมีความสุข แต่ผู้ชมก็จำได้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแปลกและมืดมนตั้งแต่ต้นเรื่อง

15. Final Image (99-100%) – Save The Cat

ช่วงเวลาสุดท้ายนี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในชีวิตของตัวละครเอก และมักจะสะท้อนภาพเริ่มต้น

Final Image: The Lobster : Save The Cat

ทั้งสองอยู่ด้วยกันในร้านอาหาร โดยที่เดวิดขอดูโปรไฟล์ของเธอ…นิ้วของเธอ…ข้อศอกของเธอ… แล้วขอมีดจากพนักงานเสิร์ฟ เขานำมีดเข้าไปในห้องน้ำและเตรียมที่จะ “เสียสละ”

ในโลกของขนบเรื่องราวแนวดิสโทเปีย ดูเหมือนว่าเดวิดต้องเสียสละดวงตาเพื่อที่จะได้อยู่กับผู้หญิงที่เขารัก

ข้อดีของการใช้ Save the Cat Beat Sheet คืออะไร?

โดยลักษณะรายละเอียดของโครงสร้างนี้ นักเขียนบางคนมองว่าไม่น่าเชื่อว่าจะสร้างเรื่องราวได้ดี ส่วนนักเขียนอีกหลายคนไม่ต้องการเรียงลำดับจังหวะหรือตำแหน่งตามที่กำหนด แต่ก็มีหลายสิ่งหลายอย่างที่น่าเรียนรู้เกี่ยวกับ Save The Cat 

ใช้ Save The Cat Beat Sheet สร้างโครงเรื่องสำหรับงานเขียน

ไม่ว่าจะเป็นนักเขียนใหม่ หรือนักเขียนเก่าที่ช่ำชอง นักเขียนทุกคนต้องผ่านความทุกข์ระทมกับปัญหาระหว่างการเขียน การวางโครงร่างเป็นกระบวนการที่นักเขียนหลายคนลงความเห็นว่ามีประโยชน์ 15 บีทชีต ของ Save the Cat มีคุณลักษณะที่มีรายละเอียดสูงหมายความว่าเพียงแค่เติมเหตุการณ์ลงไปในแต่ละบีท ผู้เขียนสามารถสร้างโครงร่างเริ่มต้นของแนวคิดไปสู่เรื่องราวที่เต็มเปี่ยมได้ภายในเวลาไม่กี่นาที หรือเพียงแค่สร้างแรงบันดาลใจให้กับเรื่องราวที่อาจจะไปต่อได้อย่างไม่ติดขัด

Save The Cat ช่วยสร้างสมดุลจากภายใน 

สำหรับนักเขียนบางคน ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร หรือนำเสนออะไร แต่ปัญหาของพวกเขาคือ ไม่รู้ว่าจะต้องหยุด จะตัดฉาก หรือจบตอนตอนไหน ด้วยแนวคิดดีๆ มากมายที่ผุดขึ้น การควบคุมไม่ให้ล้นและทำให้เรื่องราวที่จะเขียนไม่ยืดเยื้อเกินไป เป็นความท้าทาย ลองใช้บีทชีต STC เป็นจังหวะอ้างอิงที่ก่อให้เกิดประโยชน์สำหรับการเว้นจังหวะและควบคุมความสมดุล เพื่อให้เวลาในเรื่องได้รับการบริหารอย่างเหมาะสมตามสัดส่วนในแต่ละองค์ประกอบ

นำเสนอเรื่องราวที่ผู้อ่านคาดหวังให้เป็นไปอย่างธรรมชาติ โดยใช้ Save The Cat

ทุกวันนี้ ผู้คนทั่วไปคุ้นเคยกับซีรีส์หรือภาพยนตร์มากขึ้นเรื่อยๆ จึงไม่น่าแปลกใจที่โครงสร้างเรื่องราวของภาพยนตร์และรายการโทรทัศน์จะเป็นที่คุ้นเคยมากกว่านวนิยาย แก่นแท้ของการศึกษาโครงสร้าง Save The Cat คือการนำเรื่องราวที่ผู้คนรู้จักและคุ้นเคยมาใช้อย่างเป็นธรรมชาติในงานเขียน

ไม่เพียงแค่ผู้อ่านจะหลงใหลในเรื่องราวที่ชวนให้นึกถึงภาพยนตร์และโทรทัศน์เท่านั้น ผู้จัดพิมพ์ สำนักพิมพ์และบรรณาธิการที่มีหัวเชิงพาณิชย์กำลังมองหาหนังสือที่สามารถเปลี่ยนไปเป็นสื่อต่างๆ มากขึ้น ดังนั้น หากนักเขียนกำลังตั้งเป้าให้หนังสือของเขากลายเป็นหนังสือขายดี หรือกลายเป็นภาพยนตร์ บีทชีตของ STC จึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี

แม้ลักษณะต่างๆ ในแต่ละจังหวะจะได้รับการกำหนดเอาไว้แล้ว ไม่ได้หมายความว่างานชิ้นนั้นจะคาดเดาเรื่องได้อย่างง่ายดาย การใช้โครงสร้าง Save the Cat ไม่ได้บอกให้นักเขียนใช้มันอย่างตรงๆ ไม่ว่าจะใช้ไปตามจังหวะ หรืออ้างอิงช่วงเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น STC สามารถใช้เป็นจุดเริ่มต้นในการปรับแนวคิดทั้งหมดของเรื่อง เพื่อให้นักเขียนเริ่มต้นเขียนหนังสือที่สดใหม่และน่าตื่นเต้น จนกลายเป็นหนังสือที่จะทำให้ผู้อ่านประทับใจได้เป็นอย่างดี

Download: Save The Cat Spreadsheet Extra : ดาวน์โหลดโปรแกรมคำนวน Excel Free!!!

หลังอ่าน Save the Cat จบลงไปแล้วอยากลองใช้โครงสร้างนี้ของ Blake Snyder บีตชีทของเขาเหมาะกับการเขียนนิยายขนาดสั้น หรือ นวนิยาย โครงสร้างนี้ช่วยจัดระเบียบของโครงสร้าง อีกทั้งยังช่วยแบ่งจังหวะต่างๆ ในแต่ละช่วงอย่างละเอียด สำนักพิมพ์เม่นวรรณกรรมได้จัดทำไฟล์จากโปรแกรม Excel: Save The Cat Spreadsheet สำหรับคำนวนจำนวนหน้ากับจังหวะของเรื่อง เพื่อที่ผู้เขียนจะได้สะดวกในการวางโครงสร้าง

ผู้อ่านสามารถเข้าไป Download โปรแกรม Excel ได้ที่ลิงค์ด้านล่าง สำหรับหน้าดาวน์โหลด Save The Cat Spreadsheet ผู้อ่านต้องลงทะเบียนและล็อกอิน ด้วยขั้นตอนง่ายๆ

วิธีการดาวน์โหลด

• ในกรณีที่ยังไม่ได้ลงทะเบียนเป็นสมาชิกเวบ
• กดปุ่ม Register | ลงทะเบียน เพื่อลงทะเบียน
• รออีเมล์คอนเฟิร์ม จากอีเมล์ที่ลงทะเบียน
• คอนเฟิร์มแล้ว ล็อกอิน เข้าเวบไซต์
• กลับมาที่หน้า Download ของ Save The Cat Spreadsheet
• เลือกปุ่มดาวน์โหลด
• กรณีที่เป็นสมาชิกแล้ว ล็อกอิน แล้วดาวน์โหลดได้เลย

About the illustrator

ภาพประกอบบทความนี้ออกแบบและสร้างสรรค์โดย รุจาภา พรหมวิเศษ นักศึกษาปี 3 – มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ วิทยาลัยนวัตกรรมสื่อสารสังคม สาขาวิชา: ภาพยนตร์และสื่อดิจิทัล – เอก : การผลิตภาพยนตร์และสื่อดิจิทัล

002eclipse

โครงสร้างสามองก์ – The Three Act Structure เป็นเทคนิคที่ได้รับความนิยมในการวางโครงเรื่อง คนเขียนบทและนักประพันธ์ใช้กันอย่างแพร่หลาย หากเจาะลึกลงไปว่าทำไมโครงสร้างนี้ถึงเป็นที่นิยม คงเป็นเพราะโครงสร้างสามองก์เริ่มจากรากฐานง่ายๆ จาก จุดเริ่มต้น ตรงกลางเรื่อง และจุดสิ้นสุด ซึ่งแน่นอนว่าเป็นโครงสร้างที่ไม่ซับซ้อน และสามารถกำหนดทิศทางของเรื่องได้อย่างแม่นยำ

ในบทความนี้เรามาลองดูว่า โครงสร้างสามองก์ มีประเด็นที่น่าสนใจอย่างไร และวิธีใช้โครงสร้างเรื่องทำอย่างไร และโครงสร้างนี้ยังสมารถใช้ได้กับเรื่องราวสมัยใหม่ได้หรือไม่

โครงสร้างสามองก์ คืออะไร – The Three Act Structure คือ

The Three Act Structure – โครงสร้างองก์สามองก์ คือรูปแบบการเล่าเรื่องที่แบ่งเรื่องราวออกเป็น 3 ส่วน — องก์ที่หนึ่ง องก์สอง และองก์สาม หรือพูดให้ง่ายขึ้นก็คือ – จุดเริ่มต้น ตรงกลาง และจุดสิ้นสุด – ซิด ฟิลด์ (Syd Field) นักเขียนบทภาพยนตร์ ได้ดัดแปลงการเล่าเรื่องแบบโบราณให้มีเอกลักษณ์เฉพาะสำหรับนักเขียนบทในปี 1978 จากหนังสือ “Screenplay” เขาระบุว่า โครงสร้างนี้เริ่มจาก การตั้งค่า การเผชิญหน้า และการแก้ปัญหา

นักเขียนหลายคนพัฒนาโครงสร้างนี้ในรูปแบบต่างๆ บางคนระบุว่าโครงสร้างสามองก์เริ่มจาก การตั้งค่า การสร้าง (ปมขัดแย้ง) และผลที่ได้รับ ซึ่งรูปแบบทั้งสองไม่ได้แตกต่างกันมาก ประเด็นพื้นฐานสำคัญของโครงสร้างสามองก์ดั้งเดิมประกอบด้วยส่วนต่างๆ ดังต่อไปนี้:

• I – Setup – การตั้งค่า: การเปิดเรื่อง (Exposition) > จุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ (Inciting Incident) > วางพล็อตจุดที่หนึ่ง (Plot Point One)
• II – Confrontation – การเผชิญหน้า: การผูกปม (Rising Action) > จุดกึ่งกลางเรื่อง (Midpoint) > พล็อตจุดที่สอง (Plot Point Two)
• III – Resolution – บทสรุป: ก่อนไคลแมกซ์ (Pre Climax) > ไคลแมกซ์ (Climax) > ตอนจบ (Denouement)

ประวัติย่อของ The Three Act Structure – โครงสร้างสามองก์

ซิด ฟิลด์ ไม่ใช่นักเขียนคนแรกที่คิดค้นโครงสร้างแบบสามองก์ แต่เป็น ‘อริสโตเติล’ 

Poetics ของอริสโตเติล คือคู่มือการเขียนบทละครเล่มแรกที่มีการบันทึกเอาไว้ เป็นหนังสือเล่มแรกที่นักเขียน หรือนักเขียนบทภาพยนตร์ควรอ่านก่อนลงมือเขียน 

แต่ว่านี่ไม่ใช่เหตุผลเดียวที่คุณควรอ่าน

หนังสือเล่มนี้ได้กลายเป็นพื้นฐานเชิงทฤษฎีในการเขียน เนื้อหาเต็มไปด้วยข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญ ซึ่งกลายมาเป็นรากฐานสำหรับการเล่าเรื่องทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นการใช้ภาษา เรื่องเล่าโศกนาฏกรรม และละครชวนหัว ทุกอย่างมีจุดเริ่มต้น ตรงกลาง และจุดสิ้นสุด สิ่งเหล่านี้กลายเป็นเป็นตัวแทนในโครงสร้างสามองก์

สิ่งสำคัญที่สุดที่นักเขียนควรทราบ ก่อนใช้ โครงสร้างสามองก์ ในเรื่องเล่าสมัยใหม่ คือการเข้าใจว่าเหตุการณ์หนึ่งต้องนำไปสู่อีกเหตุการณ์หนึ่งก่อนจะนำไปสู่อีกเหตุการณ์ในตอนจบ ทุกเหตุการณ์จะต้องเรียงร้อยเข้าด้วยกันทั้งสามองก์ 

จุดเริ่มต้น ตรงกลางเรื่อง และจุดสิ้นสุด ไม่ใช่สูตรสำเร็จ 

ภายในแต่ละองก์ จะมีจังหวะที่แตกต่างกัน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโครงเรื่อง อริสโตเติลวิเคราะห์เรื่องเล่าผ่านองค์ประกอบสามส่วนว่า การกระทำแต่ละองก์ควรเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน โดยใช้จังหวะเพื่อส่งการเล่าเรื่องไปสู่ทิศทางที่ต่างกัน ใน Poetics เขาวางตัวเรื่องว่าจะต้องมีจังหวะที่นำไปสู่เหตุและผล แต่ละฉากจะต้องนำไปสู่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป และ “บท” ต่างๆ จะไม่ตั้งอยู่อย่างโดดๆ

ตอนนี้เรารู้แล้วว่าโครงสร้างสามองก์คืออะไร มาดูกันว่ามันทำงานอย่างไร

ทำไม โครงสร้างสามองก์ – The Three Act Structure จึงประสบความสำเร็จ

โครงสร้างนี้ผ่านการทดสอบด้วยกาลเวลามาอย่างยาวนาน มันจึงเป็นโครงสร้างที่ได้รับการใช้งานจากนักเขียนไปสู่คนเขียนบท นับตั้งแต่อริสโตเติลไปจนถึงหนังของดิสนีย์

อีกประการ โครงสร้างนี้เลียนแบบชีวิตจริงได้อย่างมีประสิทธิภาพด้วยกฎ 3 ข้อ ที่อุบัติซ้ำ

ตัวอย่างเช่น:

• เกิด/ชีวิต/ตาย
• พระอาทิตย์ขึ้น/เที่ยงวัน/พระอาทิตย์ตก
• ออกเดินทาง/การเดินทาง/กลับบ้าน
• ความทุกข์/ความสุข/ความจริง

วิธีการใช้ โครงสร้างสามองก์ – The Three Act Structure

เมื่อพูดถึงการเล่าเรื่องโดยใช้ โครงสร้างสามองก์ นักเขียนหลายคนเห็นคล้องต้องกันถึงข้อดีในโครงสร้างนี้ เราจะมาเจาะลึกลงไปในตัวโครงสร้าง โดยแยกแต่ละ “องก์” ออกเป็น “สัดส่วน” การอธิบายทางทฤษฏีอาจจะเป็นนามธรรมเกินไป ดังนั้นเราจะใช้ ภาพยนตร์เรื่อง Batman The Dark Knight และ The Hunger Games ภาคแรก  เป็นตัวอย่างตลอดทั้งบทความ เพื่อสร้างรูปธรรมให้ชัดเจน

องก์ที่หนึ่ง: การตั้งค่า The Three Act Structure (0-25%)

แม้องก์ที่หนึ่งความยาวของเรื่องจะเป็นหนึ่งในสามส่วนของโครงสร้าง ขณะเดียวกันองก์แรกมักจะกินเวลาของเนื้อเรื่องช่วงต้นทั้งหมด

แต่อย่างไรก็ตาม หนังสือที่ดีทุกเล่มต้องมีการตั้งค่าที่น่าสนใจ

ประเด็นนี้ไม่ได้หมายความว่าต้องใช้เวลาหลายชั่วโมง หรือหลายหน้ากระดาษเพื่อสร้างประโยคแรกที่สมบูรณ์แบบ

คุณต้องคิดวิธีการแนะนำตัวละครหลัก การใช้ชีวิตประจำวัน และวิธีที่สร้างความขัดแย้งหลักของเรื่องราว หรือสร้างอุปสรรคต่างๆ ให้ตัวละคร

การเปิดเรื่อง (Exposition) 6%

องก์ที่หนึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับการจัดฉาก: ผู้อ่านควรจะรู้ว่าใครคือตัวเอกของเรื่อง ชีวิตประจำวันของพวกเขาเป็นอย่างไร และอะไรที่สำคัญสำหรับพวกเขา แน่นอนว่าชีวิตไม่มีใครสมบูรณ์แบบ และการเปิดเรื่องนี้ควรให้ผู้อ่านได้สัมผัสถึงความท้าทายในปัจจุบันที่ตัวละครหลักต้องเผชิญ อะไรคือความปรารถนาของพวกเขา สิ่งที่ตัวเอกพยายามจะเอาชนะ ความท้าทายที่เกิดขึ้นคือสิ่งใด สิ่งเหล่านี้จะแสดงเป้าหมายของตัวละครที่ครอบคลุมทั้งหมดเพื่อการก้าวต่อไป

นี่คือเกณฑ์หลักในการเปิดเรื่องครั้งแรก:

• แนะนำตัวละคร
• ชีวิตประจำวันของตัวละครจะเป็นอย่างไร
• Inciting Incident จุดเริ่มต้นของความขัดแย้ง หรือจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างไร

การแนะนำตัวละคร – อย่าเริ่มหนังสือด้วยบทพูดคนเดียวที่ยาวเหยียดเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขา หรือข้อมูลที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวละครที่ยังไม่เคยปรากฏ ชีวิตประจำวันของตัวละครเป็นที่น่าเบื่อสำหรับผู้อ่าน และผู้อ่านจะ…ไม่อ่านต่อ วิธีที่ดีที่สุดในการแนะนำตัวละครคือการใช้เสียง น้ำเสียง และการสร้างฉากในชีวิตประจำวันด้วยเสียงการเล่า (voice) และน้ำเสียง (tone) ของตัวละครในการเล่าเรื่อง ผู้อ่านจะสามารถเข้าใจความคิดและสถานการณ์ของพวกเขาได้โดยธรรมชาติ ไม่ว่าพวกเขาจะมีความสุขหรือไม่มีความสุข หรือหากพวกเขามีชีวิตอยู่อย่างไร ข้อสังเกตคือ ต้องเล่าโดยไม่แสดง 

ชีวิตประจำวันของตัวละคร – คือจุดเริ่มต้นของหนังสือ บางครั้งเราไม่จำเป็นต้องสร้างโลกของนวนิยายที่มีขนาดใหญ่โต หรือเรื่องราวเบื้องหลังของตัวละครที่ซับซ้อน เราต้องการเห็นว่าชีวิตประจำวันของตัวละครเป็นอย่างไร เพราะนี่คือสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปเมื่อถึงช่วง Inciting Incident ช่วงเวลาดังกล่าวเดิมพันจะมากขึ้น ชีวิตใหม่น่าจะดีกว่าและน่าสนใจมากจนถึงขั้นตัดสินใจเปลี่ยนแปลง

ตัวอย่าง 

การตั้งค่า: The Dark Knight : เมื่อโจ๊กเกอร์ปรากฏตัวในก็อตแธม

เปิดตัวด้วยการแนะนำ Joker – โจ๊กเกอร์คือหนึ่งในองค์ประกอบของความโกลาหลที่จะส่งก็อตแธมไปสู่ความล่มสลาย และท้าทายโครงสร้างความยุติธรรมที่ดำเนินอยู่ในปัจจุบัน หลังจากนั้นไม่นาน เราก็ได้รู้จักกับแบทแมน จากจุดนี้เราจะเห็นถึงอิทธิพลของแบทแมนที่มีต่อผู้ทำความดีคนอื่นๆ ในก็อตแธม

การตั้งค่า: The Hunger Games : แคทนิสมีชีวิตในพาเน็ม เขตที่ 12

หนังสือแนะนำแคทนิสให้ผู้อ่านได้รู้จักในฐานะเด็กวัยรุ่นที่มีความรับผิดชอบและมีความมุ่งมั่น น้ำเสียงของการแนะนำตัวละครประกอบไปด้วยความโศกเศร้าและความว่างเปล่าที่ผู้อ่านสามารถสัมผัสได้ ผู้เขียนใช้ keyword เช่น “หนาวเย็น” “หยาบกระด้าง” และ “ต่ำตม” ทั้งหมดเกิดขึ้นในย่อหน้าแรก

หลังจากสร้างสถานการณ์ความเป็นอยู่และความสัมพันธ์ของแคทนิสกับน้องสาวและแม่ไปได้สองสามย่อหน้า เธอออกไปล่าสัตว์ นี่เป็นฉากที่สำคัญมากเพราะเราได้เรียนรู้ว่าชีวิตของเธอมีความยากลำบากเพียงใด และเธอต้องทำอะไรเพื่อให้อยู่รอดภายใต้การปกครองของแคปิตอล 

จุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ (Inciting Incident) 12%

นี่คือส่วนสำคัญที่สุดในหนังสือ หาก Inciting Incident ไม่น่าสนใจ ผู้อ่านจะวางหนังสือลง ไม่เพียงแค่นั้น Inciting Incident ต้องเปลี่ยนชีวิตตัวละครไปตลอดกาล หากหนังสือเขียนโดยไม่มีช่วงเวลานี้ ก็จะไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นกับตัวละคร ซึ่งมันไม่ถูกต้อง เราจะอ่านอะไรจากเรื่องที่ไม่มีจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ Inciting Incident ยังต้องสร้างความแตกแยกที่ชัดเจนมาก ผ่านชีวิตประจำวันของพวกเขา

ตัวเร่งปฏิกิริยาที่ทำให้การผจญภัยของตัวเอกเคลื่อนไหว จากชีวิตธรรมดาไปสู่เป้าหมายใหม่ที่ใหญ่กว่า การเผชิญหน้าเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ จุดเริ่มต้นของเหตุการณ์เป็นจังหวะที่สำคัญใน โครงสร้างสามองก์: ​​หากไม่มี Inciting Incident เรื่องราวที่เป็นปมปัญหาก็จะไม่เกิดขึ้น จุดเริ่มต้นของเหตุการณ์จะนำไปสู่การเดินทางของตัวเอก การเดินทางนั้นอาจช่วยให้พวกเขาเปลี่ยนสถานการณ์และบรรลุเป้าหมาย

ในฐานะที่ผู้เขียนเป็นคนเขียนนวนิยาย และบรรณาธิการหลายต่อหลายเล่ม เราจะสร้าง จุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ ได้อย่างไร

• ตัวเอกของคุณไม่พอใจชีวิตที่เป็นอยู่ของพวกเขาอย่างไร
• ตัวเอกของคุณต้องการอะไร สิ่งใดถึงทำให้พวกเขาพอใจได้ (นี่คือเป้าหมายของพวกเขา)
• ความกลัวและข้อบกพร่องที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขาคืออะไร
• การกระทำของตัวเอกต้องทำเพื่อค้นหาความพึงพอใจ เหตุการณ์ต้องบังคับให้พวกเขาเผชิญหน้ากับความกลัวและ/หรือข้อบกพร่องได้อย่างไร

ตัวเร่งปฏิกิริยาที่เรียกว่า “การเรียกร้องให้ผจญภัย” – The Call of Adventure เป็นการผลักดันให้ตัวเอกออกจากพื้นที่ปลอดภัยด้วยตัวเขาเอง มันจะสมเหตุสมผลหรือเปล่า ถ้าอยู่ๆ ตัวละครจะออกไปจากพื้นที่ปลอดภัยโดยไม่ต่อต้าน หากเป็นแบบนั้น อาจต้องสลับเหตุการณ์ (หรือลำดับฉากที่เกิดขึ้น) ระหว่างจุดโครงเรื่อง (Plot Point) กับ Incident Incident และ Plot Point One — เพื่อให้ตัวละครมีโอกาสหรือเวลาสำหรับการไตร่ตรองถึงแรงจูงใจของพวกเขา 

ชีวิตของพวกเขาจะเปลี่ยนไปอย่างไร? การเดินทางจะส่งผลต่อชีวิตของคนรอบข้างแบบไหน? จะเกิดอะไรขึ้นหากพวกเขาประสบความสำเร็จ? จะเกิดอะไรขึ้นหากพวกเขาล้มเหลว อาจจะต้องเพิ่มเดิมพันเพื่อให้ตัวละครไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับในการออกไปผจญภัย ทั้งนี้ทั้งนั้นเหตุการณ์จะต้องขึ้นอยู่กับตัวละคร

ตัวอย่าง 

จุดเริ่มต้นของเหตุการณ์: The Dark Knight : Incident Incident

แบทแมนเป็นพันธมิตรกับจิม กอร์ดอน (หัวหน้าตำรวจก็อตแธม) และฮาร์วีย์ เดนท์ (อัยการ) ด้วยการมีความหวังอย่างลึกๆ ว่าเด็นท์จะสามารถปกป้องก็อตแธมด้วยความยุติธรรม เดิมพันนี้ทำให้แบตแมนจะได้วางมือจากการเป็นศาลเตี้ย เขาจะไม่ออกไปไล่ล่าอาชญกรอีกแล้ว 

จุดเริ่มต้นของเหตุการณ์: The Hunger Games : Incident Incident 

พริมน้องสาวสุดที่รักของแคทนิสได้รับการสุ่มเลือกให้เป็นเครื่องบรรณาการ เธอต้องเข้าร่วมการต่อสู้ที่จะออกฉายทางโทรทัศน์จนกว่าจะไม่เหลือผู้แข่งคนอื่น นั่นหมายความว่าพริมจะตาย ช่วงเวลาที่เปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล ชีวิตของแคทนิสจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

 พล็อตจุดที่หนึ่ง (Plot Point One) 19-25%

เมื่อมาถึงจุดนี้ตัวเรื่องจะเต็มไปด้วยความเร็ว ไม่มีการอ้อมค้อมหรือลังเลอีกต่อไป ตัวละครดำเนินมาถึงจุดแรกของโครงเรื่อง จุดนี้จะแสดงถึงการตัดสินใจของตัวเอก การมีส่วนร่วมในเหตุการณ์ และการกระทำทุกอย่างของเขา

สำหรับนวนิยายบางเรื่อง จุดเริ่มต้นของเหตุการณ์และพล็อตจุดที่หนึ่งเกิดขึ้นในฉากเดียวกัน–เวลาเดียวกัน ตัวอย่างเช่น ใน The Hunger Games พริมได้รับเลือกไปเป็นเครื่องบรรณาการ เหตุการณ์นี้เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาทันที หลังจากนั้นแคทนิสอาสาไปแทนที่น้องสาวของเธอ แสดงถึงการยอมรับอย่างไม่เต็มใจต่อการเรียกร้องสู่การผจญภัย

เพื่อมองภาพให้ชัด พล็อตจุดที่หนึ่งก็เหมือนสปริงบอร์ดที่นำตัวละครเข้าสู่องก์ที่สองอย่างรวดเร็ว

ตัวอย่าง 

พล็อตจุดที่หนึ่ง: The Dark Knight : เปลี่ยนไปสู่องก์สอง

โจ๊กเกอร์เข้าสู่โลกของอาชญากรรม โดยเข้ายึดครองอำนาจตระกูลอาชญากรที่มีอิทธิพลและสัญญาว่าจะฆ่าแบทแมนเพื่อแลกกับเงินครึ่งหนึ่งของกลุ่มคนร้าย

พล็อตจุดที่หนึ่ง: The Hunger Games  

แคทนิสอาสารับไปเป็นเครื่องบรรณาการแทนน้องสาวของเธอ การรับอาสาเป็นเหตุการณ์ที่ดึงเธอเข้าสู่หัวใจของเรื่องราว 

องก์ที่สอง: การเผชิญหน้า – The Three Act Structure (25-75%)

การผูกปม (Rising Action) 25-50%

การไล่ตามเป้าหมายเริ่มก่อตัวขึ้น ตัวเอกต้องเผชิญอุปสรรคเป็นครั้งแรก เพวกเขาต้องเดินทาง เพื่อจะได้สำรวจสภาพแวดล้อมใหม่ และเริ่มเข้าใจความท้าทายที่อยู่ตรงหน้า นี่เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวที่นักเขียนจะแนะนำให้ผู้อ่านรู้จักกับตัวละครที่เหลือ (ทั้งเพื่อนและศัตรู) และศัตรูตัวหลัก นักเขียนจะต้องบรรยายถึงรายละเอียดที่เกี่ยวข้องกับความขัดแย้งที่ครอบคลุมเรื่องราว (ไม่ว่าจะเป็นบุคคลหรือสิ่งของ)

เมื่อตัวเอกเริ่มเรียนรู้มากขึ้นเกี่ยวกับหนทางข้างหน้า พวกเขาจะเปลี่ยนแปลงวิธีการและปรับตัวเพื่อให้มีโอกาสบรรลุเป้าหมายได้ดีขึ้น ด้วยกลวิธีนี้ ในช่วงการผูกปมตัวละครหลักจะมีปฏิกิริยาเชิงรุกมากขึ้น

การผูกปมต้องสร้างความขัดแย้งให้กับตัวละคร และปล่อยให้พวกเขาได้รับชัยชนะ แต่จะต้องตามด้วย “แต่” ที่สร้างความขัดแย้งที่ก่อความเลวร้ายอื่นยิ่งกว่า

การผูกปม: The Hunger Games

แคทนิสฝึกฝนเพื่อเอาตัวรอดจากการแข่งขัน หลังจากการแข่งขันเริ่มขึ้น เธอรวบรวมเสบียงและวิ่งหนีเอาชีวิตรอด  จากนั้นเธอต้องเผชิญกับอันตรายทางกายภาพมากมาย ก่อนที่กลุ่มผู้แข่งขันที่แข็งแกร่งจะค้นพบและเริ่มตามล่าเธอ

จุดกึ่งกลางเรื่อง (Midpoint) 50%

เสียงรัวกลองรบดังสนั่น ผู้ชมระส่ำระสาย คนอ่านอยู่ไม่ติดที่นั่ง ไม่แปลกเลยที่ Midpoint จะเกิดขึ้นตรงจุดนี้…จุดกึ่งกลางเรื่อง! เหตุการณ์สำคัญจะเกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ ซึ่งมักจะเกี่ยวข้องกับบางสิ่งที่ผิดพลาดอย่างร้ายแรง

เหตุผลก็เพราะว่าช่วงกลางเรื่องที่กำลังเขียนอาจจะน่าเบื่อที่สุด

ในตอนแรก เรารู้สึกตื่นเต้นที่ได้อ่านหนังสือเล่มใหม่ แต่ยังไม่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับตัวละครและความขัดแย้งที่รบกวนชีวิตของพวกเขา

อย่างไรก็ตาม ในองก์ที่สอง ความขัดแย้งและตัวละครเริ่มเป็นที่รู้จักสำหรับคนอ่านมากขึ้น องก์ที่สองจึงได้รับการออกแบบมาเพื่อโยนผู้อ่าน (และตัวละครหลัก) ออกจากพื้นที่ปลอดภัยในลักษณะที่ดึงดูดความสนใจจากคนอ่านอีกครั้ง

กลับไปที่เป้าหมายหลักของตัวเอก เพื่อกำหนดว่าเหตุการณ์ Midpoint นี้ควรเป็นอย่างไร จะเกิดอะไรขึ้นในจุดนี้ เพื่อให้พวกเขารู้สึกว่าเป้าหมายกำลังถูกคุกคามโดยตรง อะไรจะทำให้ตัวละครตระหนักถึงเดิมพันที่มีอยู่ในมือจะสูญเสียไปอย่างรุนแรง

ความขัดแย้งจะทำให้ตัวละครพบกับความล้มเหลว และมีบางอย่างเข้ามาที่สามารถทำให้ดีขึ้นหรือแย่ลงได้

ตัวอย่าง 

จุดกึ่งกลางเรื่อง: The Dark Knight : Midpoint 

ในขณะที่บรูซ เวนย์กำลังจะเปิดเผยตัวตนที่เป็นความลับว่าเขาคือแบทแมน เดนท์โกหกกับสาธารณชนและบอกว่าเขาคือแบทแมน เพื่อหยุดยั้งการโจมตีของโจ๊กเกอร์ ต่อเหยื่อบริสุทธิ์ที่ถูกฆ่า

จุดกึ่งกลางเรื่อง: The Hunger Games : Midpoint 

แคทนิสถูกตามล่าและติดกับดักจาก “พวกมืออาชีพ” กลุ่มบรรณาการที่ภักดีกับแคปิตอลที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีเพื่อเอาตัวรอดในเกม เธอต้องใช้พลกำลังอย่างหนักเพื่อหนีจากเงื้อมมือของพวกมืออาชีพ นี่เป็นเหตุการณ์ที่เกลี้ยกล่อมให้เธอเลิกหนีและเริ่มต่อสู้เพื่อชนะเกมนี้ให้ได้

พล็อตจุดที่สอง (Plot Point 2) 50-75%

ตัวเอกที่น่าสงสารตกอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก พวกเขาคิดว่ากำลังคืบหน้าไปตามเป้าหมาย จากนั้น Plot Point Two แทรกเข้ามาและโยนพวกเขาออกไปจากจังหวะที่กำลังเต้น

พวกเขาต้องการเวลาเพื่อไตร่ตรองถึงความขัดแย้งของเรื่องราวที่เกิดขึ้น ผลพวงจากวิกฤต Midpoint บังคับให้ตัวเอกต้องเปลี่ยนจากการเป็น “ผู้โดยสาร” ไปสู่ผู้คุมเชิงในเกมรุกคืบ

นักเขียนอาจต้องวางแผนการเรียงลำดับฉากจากจุดนี้ การแก้ปัญหาของตัวละครจะได้รับการคลี่คลายผ่านความก้าวหน้า เป้าหมายจากการเดินทางของพวกเขาจะได้รับการตอบสนอง ลองนึกถึงพล็อตจุดที่สอง ตัวละครต้องการยืนหยัดและเตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับศัตรู พวกเขาต้องการความมั่นใจ เพื่อรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป…

นักเขียนอาจจะเลือกด้วยจังหวะจบ “ใช่พวกเขาประสบความสำเร็จ แต่มีความขัดแย้งอื่นเกิดขึ้น” ตามมา “ไม่พวกเขาไม่ประสบความสำเร็จในความขัดแย้งนั้น แต่พวกเขาได้รับบางสิ่งเพื่อช่วยพวกเขาในครั้งต่อไป”

วิธีการนี้ทำให้เนื้อเรื่องดำเนินโดยทำให้ผู้อ่านรู้สึกว่า มัน “ไม่ง่ายเกินไป” !!!

ตัวอย่าง 

พล็อตจุดที่สอง: The Dark Knight : ชั่วขณะที่ความมืดหม่นคืบคลานเข้ามา

ระหว่างย้ายตัวอัยการเดนซ์จากสถานีตำรวจเพื่อไปฝากขังที่เรือนจำ โจ๊กเกอร์วางแผนที่จะโจมตีขบวนรถ ตามที่สัญญาว่าจะกำจัดแบทแมนกับเหล่าทรชน แต่แผนนี้ได้ถูกซ้อนแผนโดยจิม หัวหน้าตำรวจของก็อตแธมป์ที่ต้องการล่อให้โจ๊กเกอร์ออกมาจากที่ซ่อน เพื่อจับเขามาเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม

พล็อตจุดที่สอง: The Hunger Games

แคทนิสพยายามทำลายเสบียงของพวกมืออาชีพ และสังหารพวกเขา เธอได้เป็นเพื่อนกับริวและร่วมมือกันเพื่อเอาชีวิตรอด แต่ภายหลังริวถูกทำร้ายอย่างสาหัสโดยบรรณาการคนหนึ่งซึ่งแคทนิสพยายามฆ่าด้วยธนู แคทนิสตามหาพีตา ต่อสู้กับพวกบรรณาการคนอื่นเพื่อช่วงชิงยา เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของพีตา

องก์ที่สาม: บทสรุป – The Three Act Structure (75-100%)

องก์สุดท้ายมักใช้เวลาถึง 1/4 ของเรื่องราวทั้งหมด แต่บางครั้งก็น้อยกว่า

ก่อนไคลแมกซ์ (Pre Climax) 75-81%

แม้แต่อัศวินที่สวมชุดเกราะที่แข็งแกร่งที่สุด แต่เขาก็มีจุดอ่อน: ความกลัวและข้อบกพร่องที่หยั่งรากลึกเปิดเผยขึ้นในช่วงนี้ ในขณะที่ตัวเอกกำลังเตรียมพร้อมที่จะพบกับศัตรูตัวต่อตัว ศัตรูตัวแข็งแกร่งขึ้นและตอนนี้ก็พร้อมสำหรับการเผชิญหน้า

บางครั้งเราอาจจะเรียกช่วงเวลานี้อีกอย่างว่า “ค่ำคืนแห่งความมืดมิดของวิญญาณ” องก์ที่สามเริ่มต้นด้วยการปะทะกันครั้งสุดท้ายระหว่างตัวเอกและศัตรู เราได้สัมผัสประสบการณ์การเดินทางทั้งหมดกับตัวละครหลักแล้ว 

นี่คือจุดที่เรามองเห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของคู่ต่อสู้ในครั้งแรก และมักจะทำให้ตัวเอกไม่ระมัดระวังตัว แม้ว่าผู้อ่านส่วนใหญ่จะทราบดีว่าศัตรูมักจะชิงความได้เปรียบตัวเอกได้ในช่วงนี้ แต่เราควรตั้งข้อสงสัยว่า ฉากสุดท้ายจะเป็นอย่างไร และตัวละครหลักจะปลอดภัยหรือไม่ เรื่องราวจะจบลงอย่างไร

เหตุการณ์ใดๆ หรือทั้งหมดจะต้องเกิดขึ้นเพื่อนำเรื่องราวไปสู่จุดไคลแม็กซ์ นี่คือจุดที่ความตึงเครียดเพิ่มขึ้น ผู้อ่านได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ที่ส่งผลกระทบต่อโอกาสของตัวละครในช่วงไคลแม็กซ์ และที่สำคัญที่สุด: ตัวละครต้องเผชิญกับความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ที่สุดของพวกเขา โดยทิ้งความหวังว่าพวกเขาจะกลับมาได้ในที่สุด

ตัวอย่าง

ก่อนไคล์แม็กซ์: The Dark Knight : ทางเลือกที่เจ็บปวด

โจ๊กเกอร์ถูกจับตัวไปสอบสวน แต่ดูเหมือนว่าโจ๊กเกอร์จะวางแผนเอาไว้ล่วงหน้าหมดแล้ว ในการสอบสวน โจ๊กเกอร์เปิดเผยว่าได้ลักพาตัวเดนท์และราเชลเอาไว้คนละที่ ระเบิดได้รับการตั้งเวลาเอาไว้พร้อมกัน แบทแมนจำเป็นต้องเลือกที่จะช่วยใครคนใดคนหนึ่ง และในที่สุดราเชลเสียชีวิต แบทแมนช่วยเด็นท์เอาไว้ได้ แต่เขาก็เกิดบาดแผลลึกน่ากลัวจากการโดนเปลวไฟเผาไปครึ่งหน้า ส่วนแผลทางใจของเดนซ์ทำให้เขาไม่แยแสกับแนวคิดเรื่องความยุติธรรมอีกต่อไป ที่เลวร้ายไปกว่านั้น โจ๊กเกอร์หนีไปได้ พร้อมกับรถบัสที่เต็มไปด้วยตัวประกัน

ก่อนไคล์แม็กซ์: The Hunger Games

แคทนิสถูกตัวต่อต่อยและเริ่มมองเห็นภาพหลอน แคทนิสตะหนักว่าหมีที่ไล่ตามเธอเป็นสัตว์ที่เธอเคยสังหาร รวมถึงพวกมืออาชีพที่เธอฆ่าด้วย เธอเห็นพีตาย้อนกลับมา แต่แทนที่จะฆ่าเธอ เขากลับบอกให้เธอหนีไป

จุดไคลแมกซ์ (Climax) 87%

Climax หมายถึงช่วงเวลาสุดท้ายของความขัดแย้งที่ได้รับการคลี่คลายปมทั้งหมด การคลี่คลายนี้ได้ครอบคลุมเรื่องราวทั้งหมด เนื่องจากตัวเอกเพิ่งถูกโจมตีจากฉากที่ผ่านมา อาจจะเรียกได้ว่าทั้งร่างกายและจิตใจอยู่ในขั้นระบม และอมทุกข์ ตัวเอกจำเป็นต้องรักษาแผล จากนั้นพวกเขาจะกลับมาเผชิญหน้ากับศัตรู หรือปัญหาอีกครั้ง ตัวเอกจะทำให้ความขัดแย้งนั้นจบลง จุดนี้ ถ้านักเขียนมีแผนหักมุม สามารถเขียนจุดไคลแม็กซ์ได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องบิดตัวเรื่อง 

โดยปกติแล้ว ไคลแม็กซ์จะรวมอยู่ในฉากเดียว ในขณะที่พรีไคลแม็กซ์มักใช้เวลานานกว่าและอาจขยายออกไปโดยจัดเป็นลำดับของเหตุการณ์

ตัวอย่าง 

จุดไคลแมกซ์: The Dark Knight : การกลับมาของความขัดแย้ง

แบทแมนกลับมาตามล่าโจ๊กเกอร์อย่างหนักหน่วง ขณะที่โจ๊กเกอร์วางแผนให้ก็อตแธมล่มสลาย ผู้คนจะเลือกฆ่ากันเองเพื่อเอาตัวรอด ต่อให้แบทแมนฆ่าโจ๊กเกอร์ได้ แต่เมืองกำลังอยู่บนหัวเลี้ยวหัวต่อระหว่างความเห็นแก่ตัว หรือความสมัครสมานสามัคคี

จุดไคลแมกซ์: The Hunger Games

ในที่สุดแคทนิสและพีตาเป็นผู้รอดชีวิตสองคนสุดท้าย แต่ผู้คุมเกมกลับยกเลิกกฎที่เพิ่งปรับเปลี่ยน เพื่อที่จะบีบให้พวกเขาสร้างฉากจบที่สะเทือนอารมณ์แก่คนดู ความจริงก็คือต้องการให้คนใดคนหนึ่งฆ่าอีกคน แต่แทนที่จะทำตาม แคทนิสกลับเลือกแก้ไขสถานการณ์ด้วยการใช้ “ไนท์ล็อก” เบอร์รี่พิษที่มีฤทธิ์ร้ายแรง โดยแบ่งครึ่งหนึ่งให้แก่พีตา เมื่อทราบว่าทั้งแคทนิสและพีตาตั้งใจที่จะฆ่าตัวตาย เหล่าผู้คุมเกมจึงได้ประกาศให้พวกเขาทั้งสองเป็นผู้ชนะเกมล่าชีวิตครั้งที่ 74

ตอนจบ (Denouement) 94%

ในที่สุดฝุ่นก็หายตลบ แต่อย่างไรก็ตาม ผลของเป้าหมายของตัวเอกยังไม่ได้เกิดขึ้นทันทีในช่วงไคลแม็กซ์ แต่มันจะปรากฏขึ้นในช่วง “ไขข้อกังขา” หรือเราอาจจะเรียกมันว่า “สรุปปม” ตอนจบควรเป็นตอนที่ภารกิจต้องทำให้สำเร็จ หรือมีการวางเป้าหมายใหม่ หากเป้าหมายของพวกเขาเปลี่ยนไปในองก์ที่สาม นอกจากนี้ยังมีกลวิธี หรือเงื่อนไขอื่นๆ ที่สามารถทำในตอนจบได้ ลองมาดูว่าตอนจบควรเป็นอย่างไร:

• ถ้านักเขียนสัญญากับผู้อ่านเอาไว้อย่างไร เมื่อถึงตอนจบ ได้เวลาสำหรับการตอบสนอง ถ้าคุณจำได้กลวิธี “ปืนของเชคอฟ” Chekhov’s Gun เมื่อใดที่คุณทิ้งปริศนาเอาไว้ คุณต้องไขมัน ถ้าเราเห็นปืนบนผนังห้องในฉากแรก ปืนนั้นจะต้องได้รับการใช้แก้ไขสถานการณ์ในฉากจบ
• คลี่คลายปมที่สำคัญในตอนจบ นี่คือสิ่งที่คนอ่านรอคอย
• แม้ว่าคุณจะจบแบบปลายเปิด แต่จำเป็นต้อง ขีดเส้นใต้ตัวหนาๆ สำหรับแก่นเรื่อง คุณทิ้งปมเอาไว้อย่างไร มันต้องได้รับการแก้ปมนั้น
• ปลดเปลื้องความตึงเครียดที่เกิดขึ้นในช่วงจุดไคลแมกซ์ตามลำดับฉากที่สำคัญ ในหนังแอคชันนี่คือช่วงเวลาของความสุข ตอนจบของเจมส์ บอนด์ ในทุกๆ ซีรีส์มักบอกเราแบบนี้เสมอ 

เหตุการณ์ใดๆ หลังจากจุดไคลแมกซ์ โดยปกติแล้วจะเป็นเพียงบทเดียว หรือสองบท แต่ไม่ควรยาวเกินสองบท ส่วนนี้ทั้งหมดมีไว้เพื่อปิดลูปและทำให้ผู้อ่านพอใจ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าหากมีคำถามสำคัญๆ ในหนังสือ คุณต้องตอบคำถามในประเด็นนี้ให้แก่ผู้อ่านให้ได้ ถ้าคุณต้องการทิ้งปริศนาสำหรับหนังสือเล่มต่อไป (ในภาคต่อ) ทางออกที่ดีที่สุดของคุณคือสร้างปัญหาผ่านจุดไคลแม็กซ์ พวกเขาแก้ไขปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขาได้สำเร็จแล้ว แต่เหตุการณ์จุดสุดยอดอุบัติขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

ตัวอย่าง

ตอนจบ: The Dark Knight : ผลพวงของกรรม 

แต่กว่าที่แบทแมนจะรู้ตัวว่าแผนการได้พลิกผัน เดนท์ได้กลายเป็น Two Face ที่เต็มไปด้วยความแค้น เขาสูญเสียทุกอย่าง และต้องการแก้แค้นต่อคนที่ทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ เขาไม่สนใจความยุติธรรมอีกต่อไป ความโกลาหลเกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อเดนท์เผชิญหน้ากับแบทแมนและจิม เดนท์ตกลงมาเสียชีวิต แบทแมนเกลี้ยกล่อมให้จิมกล่าวโทษว่าแบทแมนเป็นคนฆ่าเดนท์ เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของเดนท์ในการเป็นผู้พิทักษ์เมืองก็อตแธมด้วยกฏหมาย

ตอนจบ: The Hunger Games

แม้แคทนิสจะได้รับการต้อนรับเยี่ยงวีรสตรี แต่เฮย์มิตซ์เตือนเธอว่า ในตอนนี้เธอได้ตกเป็นเป้าโจมตีหลังจากการท้าทายแคปิตอลอย่างเปิดเผย

ปัญหาเกี่ยวกับ โครงสร้างสามองก์

โครงสร้างสามองก์เป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์มากในการวางแผนเขียนบทภาพยนตร์ หรือนวนิยาย เช่นเดียวกับทฤษฎีโครงสร้างต่างๆ ถึงกระนั้น ปัญหาอาจเกิดขึ้นได้ โดยเฉพาะความเร็วในการพัฒนาตัวเรื่อง

ในการเตรียมตัวเขียนต้นฉบับร่างแรก นักเขียนมืออาชีพมักจะไม่คิดถึงโครงสร้าง Save the Cat Beat Sheet แต่จะครุ่นคิดว่าตอนที่ “ตัวร้ายกำลังปรากฏตัว” ที่อยู่ระหว่างหน้า 55-75 ว่าจะเป็นอย่างไร

สิ่งที่นักเขียนควรจะทำ

ใช้โครงสร้างสามองก์เป็นพื้นฐาน จากนั้นในกระบวนการเขียนต้องใช้เวลาส่วนใหญ่กับรายละเอียดปลีกย่อย เช่น “เหตุการณ์ใดควรเกิดขึ้นในหน้านี้” และ… “เหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร”

นี่คือโครงสร้างในหนังเรื่อง Alien:

• Revelation: ลูกเรือตระหนักว่ามนุษย์ต่างดาวกำลังใช้ช่องระบายอากาศเพื่อเคลื่อนที่ผ่านยานอวกาศ
• การตัดสิน: พวกเขาตัดสินใจผลักดันเอเลี่ยนไปทางแอร์ล็อคและปล่อยมันออกสู่อวกาศ
• ความปรารถนาที่เปลี่ยนแปลง: ริปลีย์และคนอื่นๆ ต้องการฆ่าเอเลี่ยน
• แรงจูงใจที่เปลี่ยนไป: พวกเขาต้องฆ่าเอเลี่ยนหรือตาย

ทั้งหมดนี้สร้างความสมจริงให้กับตัวบท และยังสร้างแนวโน้มที่จะทำให้ผู้เขียนกำหนดโครงสร้างเกี่ยวกับเรื่องราวมากกว่าปล่อยให้มันปรากฏขึ้นตามธรรมชาติ

หากคุณพยายามวางแผนงานเขียน แต่คุณยังติดอยู่ในการวางโครงสร้าง Revelation อาจจะทำให้สมองตันไปก่อนที่จะคิดออก

โดยรวมแล้ว การวางแผนที่รัดกุมเกินไป มักจะส่งผลเสียต่อตัวละครและเรื่องราวมากกว่า

การเล่าเรื่องที่เคร่งครัด จะนำไปสู่การเขียนต้นฉบับที่ขาดอารมณ์ความรู้สึก แทนที่จะเขียนไปอย่างธรรมชาติ กลับนำไปสู่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแบบไร้แบบแผน แทนที่เหตุการณ์จะเกิดขึ้นเองแต่กลับเหมือนจงใจ

นักเขียนต้องปลดปล่อยจินตนาการให้ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และไม่จำเป็นต้องเริ่มต้นที่ทฤษฏีโครงสร้างสามองก์เสมอไป ทฤษฏีก็คือทฤษฏี งานเขียนคือฝีมือผสมผสานศิลปะ

เรามาถึงตอนท้ายของ โครงสร้างสามองก์ – The Three Act Structure เราได้เห็นตัวอย่างของเรื่องราวสมัยใหม่ที่ไปได้ดีกับโครงสร้างสามองก์ นั่นเป็นเพราะว่าโครงสร้างนี้ได้รับการออกแบบมา โดยสามารถเขียนเรื่องราวได้หลากหลาย ไม่เฉพาะเจาะจงรูปแบบการนำเสนอ เป็นโครงสร้างที่ยืดหยุ่น โดยสามารถดัดแปลงให้เข้าสถานการณ์ของเรื่องราวที่พล็อตเอาไว้ และจะทำให้ผู้อ่านสามารถปรับใช้ให้เข้ากับเรื่องราวที่จะเขียนได้เป็นอย่างดี