วิกรานต์ ปอแก้ว

วิกรานต์ เกิดวันเดียวกับผู้กำกับหนังชื่อดังชาวรัสเซีย อังเดร์ ทาร์คอฟสกี้ คือวันที่ 4 เมษายน แม้ทั้งสองจะเกิดห่างกันถึงห้าทศวรรษ แต่วิกรานต์เกิดเพียงสี่ปีทาร์คอฟสกี้ก็ถึงแก่ความตาย

เขาเกิดที่หล่มสัก เรียนจบคณะเศรษฐศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง ใช้เวลาเรียนเพียงสามปีครึ่ง ทำงานสายธนาคารอยู่เจ็ดปี และสายโรงงานอีกสี่ปี ระหว่างทำงานเรียนจบปริญญาโทเศรษฐศาสตร์ ไม่กี่ปีจากนั้นเขาเลือกเดินบนเส้นทางสายวรรณกรรม

หลายคนบอกว่า “ความรัก” ทรงอนุภาพมากกว่าสิ่งใด ไม่น่าเชื่อว่าเขาหลงใหลวรรณกรรมเพราะถูกแฟนทิ้ง นั่นทำให้เขาเยียวยาตัวเองด้วยการเขียนบล๊อค เริ่มจากรีวิวหนังสือที่อ่านแล้วชอบ จนเขากลายเป็นนักอ่านตัวยง หรือว่าความรักที่พังทลายทรงอนุภาพมากกว่า เขาเป็นนักอ่านมาก่อน และทุ่มเททำเพจเฟสบุ๊กเกี่ยวกับการรีวิวหนังสือชื่อว่า “เปลี่ยนปก” นักเขียนที่เขาชื่นชอบ เช่นฮารุกิ มูราคามิ ซึ่งกลายมาเป็นแรงบันดาลใจในการเขียนและวิ่งมาราธอน

เรื่องสั้นเรื่องแรกของเขาไม่เคยตีพิมพ์ที่ไหน แต่เขียนลงให้คนอ่านในบล๊อค ส่วนเรื่องสั้นที่ตีพิมพ์ครั้งแรก “คำสารภาพของชายแปลกหน้า” ตีพิมพ์ในจุดประกายวรรณกรรม ไม่นานนักก็มีเรื่องสั้นทยอยตีพิมพ์ตามหน้านิตยสาร นอกจากนั้นเขายัง ได้เข้ารอบสุดท้ายรางวัลพานแว่นฟ้า ชมเชยรางวัลมติชนอะวอร์ด และเข้ารอบสุดท้ายรางวัลนายอินทร์อะวอร์ด

“ความโดดเดี่ยวของนักวิ่งระยะไกล” เป็นรวมเรื่องสั้นเล่มแรกของเขากับสำนักพิมพ์เม่นวรรณกรรม ปัจจุบันวิกรานต์ทำงานในเครือมติชน

ความโดดเดี่ยวของนักวิ่งระยะไกล

ความโดดเดี่ยวของนักวิ่งระยะไกล

“ความโดดเดี่ยวของนักวิ่งระยะไกล” คือผลงานเล่มแรกของนักเขียนหนุ่มนาม วิกรานต์ ปอแก้วเริ่มต้นจากการเป็นนักอ่าน ก่อนจะพัฒนามาสู่นักเล่าเรื่องทางตัวอักษร ผลงานของเขาผ่านการตีพิมพ์ตามหน้านิตยสาร ผ่านสนามรางวัลมาหลายสนาม จนในที่สุดผลงานเล่มแรกของเขาจึงปรากฏขึ้นในนามสำนักพิมพ์เม่นวรรณกรรม

 

รวมเรื่องสั้นเล่มนี้นำเสนอเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ ความรัก ความหวัง ความโดดเดี่ยว ความสัมพันธ์ที่ไม่อาจไปถึง การต่อสู้เพื่อการยอมรับต่อเพศสภาพ รวมไปถึงเรื่องราวทางสังคม และประวัติศาสตร์การเมืองผ่านมุมมองเจเนอเรชั่นใหม่ เป็นการส่งทอดเรื่องราวเจ็บปวดแสนอ่อนหวานไปสู่บริบทใหม่ เป็นหนังสือที่ท่านผู้อ่านจะตกหลุมรักได้อย่างไม่ยาก ด้วยลีลาการเขียนด้วยภาษาเรียบง่าย ทว่าสลักสลวยด้วยถ้อยคำกินใจ

เปลี่ยนปก
ความโดดเดี่ยวของนักวิ่งระยะไกล

กล่องรับจดหมายยังคงว่างเปล่า

"ความโดดเดี่ยวของนักวิ่งระยะไกล"

ความคาดหวังแปรเปลี่ยนเป็นความโหยหา ฉันเริ่มคิดถึงจดหมายตลอดเวลา และทุกครั้งที่ฉันนึกถึงจดหมายของเขา ฉันจะหยิบกระดาษเขียนจดหมายออกมาหนึ่งแผ่น และเขียนจดหมายหนึ่งฉบับ หนึ่งความคิดถึงหนึ่งฉบับ

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More