Romeo and Juliet : เรื่องย่อ โรมีโอกับจูเลียต

เรื่องย่อ โรมีโอกับจูเลียต เป็นหนึ่งในเรื่องราวความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาลและเป็นเรื่องรักที่มีชื่อเสียงที่สุดเรื่องหนึ่งของ วิลเลียม เชคสเปียร์ เขียนขึ้นเมื่อราวปี ค.ศ. 1595-96 เรื่องราวของ ‘คู่รักดวงไม่สมพงษ์’ สองคนที่ตกหลุมรักกันอย่างรวดเร็ว จากสองมาจากตระกูลไม่ถูกกัน โรมีโอ เป็นคนจากตระกูลมอนตากิว ส่วน จูเลียต มาจากตระกูลคาปูเล็ต ตระกูลขุนนางทั้งสองทรงอิทธิพลในเมืองเวโรนา ก่อเหตุการณ์ไม่สงบ ต่อสู้กันมานานหลายปีโดยไม่เคยขจัดความขัดแย้งจากกันได้ เป็นผลให้ เจ้าชายเอสคาลัส เจ้าครองนครเวโรนา (เมืองในอิตาลีซึ่งเป็นสถานที่แสดงละคร) พยายามไกล่เกลี่ยความขัดแย้ง โดยออกคำสั่งว่าผู้ใดขัดขวางความสงบสุขและสันติ มีโทษถึงชีวิต ทว่าน่าเสียดายตัวละครทั้งหลายในเรื่อง–ความตายเป็นหนทางเดียวที่จะนำความสงบสุขมาสู่พวกเขา

ความรัก

ไม่มีข้อสงสัย โรมีโอกับจูเลียต เป็นเรื่องราวความรักที่โด่งดังที่สุดในประวัติศาสตร์วรรณคดีอังกฤษ “ความรัก” คือธีมหลักของละครเรื่องนี้ โดยเล่าถึงความรักที่เร่าร้อน โรแมนติก รักแรกพบ รักในวัยเยาว์ (คาดว่าจูเลียตอายุแค่สิบสามปีเท่านั้น!) และแสดงถึงความรักในฐานะพลังที่ควบคุมไม่ได้ ความรักคือสิ่งที่ขับเคลื่อนละครเรื่องนี้ คงไม่ผิดนักที่จะบอกว่าสิ่งที่ขับเคลื่อนการมีอยู่ของความรักบนโลกใบนี้ มาจากส่วนหนึ่งความรักของ โรมีโอและจูเลียต แต่สิ่งสำคัญคือต้องตระหนักและระลึกเสมอว่าเชคสเปียร์กำลังแสดงให้เราเห็นด้านที่แตกต่างของภาพที่สมบูรณ์แบบที่เรามักต้องเผชิญหน้ากับความรัก แน่นอนว่าความรักทำให้คู่หนุ่มสาวไม่เชื่อฟัง และละทิ้งข้อเท็จจริงของการมีชีวิตอยู่จากความหลงใหลซึ่งกันและกัน แต่นั่นไม่มีอะไรที่จะทำลายความรักลงได้ พวกเขาต้องพิสูจน์ด้วยตนเอง แม้ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แม้แต่ความตาย

โชคชะตา

ผู้อ่านจะทราบตั้งแต่ต้นว่า ละครเรื่องนี้เมื่อเริ่มต้น จะจบลงด้วยโศกนาฏกรรม ความสัมพันธ์แบบ ‘คู่รักดวงไม่สมพงษ์’ เป็น ‘ความรักที่ชะตากำหนดให้ตาย’ และความบาดหมางในครอบครัวเป็นสิ่งที่จะไม่อาจหยุดลงได้ หากไม่มี ‘จุดจบของลูกๆ ของพวกเขา’ ไม่ว่าผู้ชมหรือผู้อ่านจะมีรากเหง้าสำหรับคู่รักมากแค่ไหน เรารู้ว่าพวกเขาจะตายและไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับชะตากรรมนั้นได้

โรมีโอกับจูเลียตเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก ไม่ว่าเพศใด วัยรุ่น ผู้เยาว์ ผู้ใหญ่ ไปจนถึงชรา และไม่ว่าสัญชาติต่างกันอย่างไร โรมีโอกับจูเลียต ได้รับการแปลเป็นภาษาต่างๆ มากมาย บทละครเรื่องนี้ได้รับการดัดแปลงกลายเป็นภาพยนตร์ ละครเพลง บัลเลต์ และละครโทรทัศน์ ไม่น่าแปลกใจที่คุณเคยได้ยินเรื่องนี้จากที่ใดที่หนึ่ง

แม้ว่าบทละครเรื่องนี้จะมีอายุมากกว่า 400 ปี ละครเรื่องนี้ไม่เคยสูญเสียเสน่ห์ของมันไป ไม่ว่ากับคนรักที่ยิ่งใหญ่ของเชคสเปียร์หรือโลกที่กลมกลืนกับมันโดยไม่รู้ตัว โรมีโอกับจูเลียตจะมีความเกี่ยวข้องเสมอเมื่อคุณพูดถึงเรื่องรัก และตราบใดที่มนุษย์ยังคงตกหลุมรักและยอมแพ้ต่อมันในฐานะอารมณ์ความรู้สึกที่ไม่เคยหยุดมันได้

สำหรับ หนังสือ โรมีโอกับจูเลียต แปลโดย ศวา เวฬุวิวัฒนา ผู้แปล แฮมเล็ต จะออกวางจำหน่ายในเดือนมกราคม 2567 และในบทความเรื่องย่อนี้ผู้อ่านสามารถชิมลางบทแปลของเขาได้โดยพลัน จักสามารถแลได้จากอักษรตัวเอียง ตามด้วยวงเล็บและตัวเลขซึ่งหมายถึงองก์และฉากนั่นแล

โรมีโอกับจูเลียต ฉบับทดลองอ่าน

เรื่องย่อ โรมีโอกับจูเลียต | Romeo and Juliet

โรมีโอกับจูเลียต องก์ 1

บนถนนในเมืองเวโรนา สองตระกูลสูงศักดิ์ คาปูเล็ต และมอนตากิว มีเรื่องขัดแย้งไม่ถูกกันมานานหลายครั้ง จนกระทั่งเกิดการวิวาทขึ้นอีกครั้งระหว่างเหล่าบริวาร เมื่อพวกคาปูเล็ตอยู่ในที่เกิดเหตุ เบนโวลิโอจากมอนตากิวพยายามที่จะห้ามศึก แต่ก็ต้องเข้าไปพัวพันกับทิบอลท์ ผู้คนในเมืองต่างขุ่นเคืองกับการใช้ความรุนแรงของสองตระกูล เจ้าชายเอสคาลัสเจ้านครเวโรนา พยายามไกล่เกลี่ยความขัดแย้ง และออกคำสั่งอย่างเด็ดขาดว่า ถ้าใครขัดขวางแผนการสันติภาพจะมีโทษถึงประหารชีวิต

โรมีโอบุตรชายแห่งตระกูลมอนตากิวได้พบกับเบนโวลิโอลูกพี่ลูกน้องของเขาในสวน เบนวิโอลาหยอกล้อโรมีโอถึงเรื่องที่เขาหลงรักโรซาไลน์ แต่เธอกลับไม่ไสนใจโรมีโอเลย เบนวิโอลาพยายามแนะนำให้เขาลืม และชายตาหาหญิงอื่นที่ดีกว่า สวยกว่า “ให้เสรีแก่ดวงตาของเจ้า; พิจารณาความงามอื่นบ้าง” (1.1) แต่โรมีโอยังคงคร่ำครวญกับรักที่ไม่ถูกตอบรับ

ในขณะเดียวกันปาริส–ญาติของเจ้าครองนคร– หมายปองจะแต่งงานกับจูเลียต บุตรสาวของคาปูเล็ต แต่คาปูเล็ตพ่อของเธอแม้จะเห็นด้วยและมีความสุขที่ปาริสต้องการแต่งงานกับลูกสาวสุดที่รัก ทว่าเขาเห็นว่าจูเลียตยังเด็กเกินไป เธออายุแค่สิบสามปี “นางมองเห็นดิถีแห่งจันทร์มายังไม่ครบสิบสี่ปี” (1.2) ถ้าปาริสรอได้อีกสองปีก็จะพอเหมาะ คาปูเล็ตกำลังจัดงานตามธรรมเนียม มีการเชิญแขกเหรื่อมากมาย เขาเชิญปาริสให้มาในงานนี้ด้วย ถ้าปาริสเกี้ยวพาราสีเอาชนะใจนางได้ คาปูเล็ตก็จะคงไม่มีคำค้านในเรื่องการแต่งงาน “ย่อมปรากฏถ้อยคำอนุญาตและเสียงเห็นพ้องอันงามของข้าเช่นกัน” (1.2)

โรมีโอและเบนโวลิโอยังยังคุยกันเรื่องโรซาไลน์อยู่ คนรับใช้ของคาปูเล็ตนำรายชื่อสำหรับเชิญบุคคลต่างๆ ผ่านไปทางนั้นพอดี คนรับใช้ยื่นรายชื่อให้โรมีโออ่าน และในรายชื่อผู้ร่วมงานมีโรซาไลน์อยู่ในนั้นด้วย เบนโวลิโอแนะนำให้เขาเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ เนื่องจากจะทำให้โรมีโอมองหา หรือเปรียบเทียบคนรักของเขากับผู้หญิงสวยคนอื่นๆ ในเวโรนาได้ โรมีโอตกลงจะไปงานเลี้ยงกับเบนโวลิโอ

ที่บ้านของคาปูเล็ตสาวน้อยจูเลียตกำลังพูดคุยกับแม่ของเธอ–คุณหญิงคาปูเล็ตและแม่นม เรื่องราวที่ทั้งสามสนทนากันเกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่จะแต่งงานกับปาริส จูเลียตยังไม่ได้พิจารณาเรื่องการแต่งงาน แต่ตกลงจะดูใจปาริสระหว่างงานเลี้ยง เธออยากรู้เหมือนกันว่าจะตกหลุมรักเขาได้หรือไม่

งานเลี้ยงเริ่มต้นขึ้น โรมีโอผู้โศกเศร้าติดตามเบนโวลิโอและเมอร์คิวซิโอเพื่อนผู้เฉลียวฉลาดไปที่บ้านคาปูเล็ต เมื่อเข้าไปข้างใน โรมีโอเห็นจูเลียตจากระยะไกลและตกหลุมรักเธอทันที มันคือรักแรกพบโดยแท้ เขาลืมเรื่องโรซาไลน์ไปอย่างสิ้นเชิง ขณะที่โรมีโอมองดูจูเลียต ทิบอลท์–หลานของคาปูเล็ตจำโรมีโอได้ และโกรธที่มอนตากิวแอบเข้าไปในงานฉลองคาปูเล็ต เขาเตรียมที่จะเปิดฉากโจมตี แต่คาปูเล็ตรั้งเขาไว้ 

ในไม่ช้าโรมีโอได้พูดกับจูเลียต และทั้งสองสัมผัสได้ถึงแรงดึงดูดที่ลึกซึ้ง พวกเขาจูบกันโดยไม่รู้จักชื่อกันด้วยซ้ำ “ด้วยจุมพิตอันนุ่มนวลนี้” (1.5) เมื่อนั้นโรมีโอรู้จากแม่นมของจูเลียตว่าเธอเป็นลูกสาวคาปูเล็ต—ศัตรูของครอบครัว—เขารู้สึกท้อแท้ “นางเป็นคาปูเล็ตหรือ?โอ ราคาสูงนัก! ติดหนี้ชีวิตแก่ศัตรูเสียแล้ว” (1.5) เมื่อจูเลียตรู้ว่าชายหนุ่มที่เธอเพิ่งจูบคือลูกชายมอนตากิว เธอก็อารมณ์เสียไม่แพ้กัน “กำเนิดแห่งรักอันบิดเบี้ยวของข้า, ชักนำให้ข้าหลงรักศัตรู ผู้เป็นที่เกลียดชัง” (1.5)

สั่งซื้อหนังสือโรมีโอกับจูเลียต

โรมีโอกับจูเลียต องก์ 2

ขณะที่เมอร์คิวซิโอและเบนโวลิโอออกจากคฤหาสน์คาปูเล็ต โรมีโอไม่สามารถทิ้งจูเลียตไว้ข้างหลังได้ เขากระโดดข้ามกำแพงสวนผลไม้เข้าไปข้างใน จากที่ซ่อน เขาเห็นจูเลียตยืนอยู่ที่หน้าต่างเหนือสวนผลไม้และได้ยินเธอพูดชื่อของเขา “โอ้ โรมีโอ โรมีโอ! ไยเจ้าต้องเป็นโรมีโอ?” (2.2) เขาเรียกเธอหลังจากแอบฟังจากที่ซ่อน และพวกเขาแลกเปลี่ยนคำสาบานแห่งความรัก “โธ่ หยุดสาบานเถิด; แม้เจ้านำความสุขใจ, แต่ข้ามิอาจเป็นสุขได้ด้วยคำมั่นในคืนนี้” (2.2)

วันรุ่งขึ้นโรมีโอรีบไปหาภราดาลอเรนซ์ เพื่อเล่าเรื่องที่เขาตกหลุมรักกับจูเลียตอย่างรวดเร็ว ภราดาลอเรนซ์ตกใจที่โรมีโอเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ไม่กี่วันก่อนยังหลงรักโรซาไลน์แทบขาดใจ โรมีโออยากให้าภราดาลอเรนซ์เป็นผู้ทำพิธีแต่งงานคู่รักหนุ่มสาวอย่างลับๆ ภราดาลอเรนซ์เห็นว่าความรักของพวกเขา อาจเป็นจุดเปลี่ยนที่จะยุติความบาดหมางระหว่างสองตระกูล “สัมพันธ์รักครั้งนี้อาจลงเอยด้วยสุขสม, เปลี่ยนความคับแค้นของตระกูลเป็นรักบริสุทธิ์” (2.3)

แม่นมไปพบโรมีโอตามคำขอของจูเลียต เขาขอให้แม่นมส่งข่าวให้เธอไปพบที่ห้องพักของภราดาลอเรนซ์ โรมีโอและจูเลียตพบกันที่ห้องพักของภราดาลอเรนซ์ ทั้งสองแต่งงานกันโดยมีภราดาลอเรนซ์เป็นผู้ทำพิธี เรื่องราวการแต่งงานแม่นมเป็นผู้กุมความลับไว้ทั้งหมด ก่อนแม่นมกลับ คนของโรมีโอนำบันไดเชือกไปให้แม่นม เพื่อให้โรมีโอปีนหน้าต่างห้องจูเลียตในคืนวันแต่งงาน

เบนโวลิโอและเมอร์คิวซิโอได้พบกับทิบอลท์ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของจูเลียต ที่ยังคงโกรธโรมีโอแอบเข้าร่วมงานเลี้ยงของคาปูเล็ต ทิบอลท์ได้ท้าดวลกับโรมีโอ เมื่อโรมีโอปรากฏตัวขึ้น การท้าดวลทำให้โรมีโอต้องครุ่นคิด ตอนนี้เขาเกี่ยวดองเป็นญาติของทิบอลท์ไปโดยปริยายโดยการแต่งงานกับจูเลียต 

โรมีโอกับจูเลียต องก์ 3

โรมีโอขอร้องให้ทิบอลท์ระงับการต่อสู้จนกว่าเขาจะเข้าใจว่าทำไมโรมีโอไม่ต้องการต่อสู้ ขณะที่เมอร์คิวซิโอไม่พอใจกับคำวิงวอนเพื่อสันติภาพ เขาต้องการต่อสู้กับทิบอลท์ โรมีโอเองไม่ต้องการให้เมอร์คิวซิโอปะทะกับทิบอลท์ เบนโวลิโอพยายามแยกพวกเขาทั้งสองที่กำลังจะฟาดฟันกัน “ทิบอลท์, เมอร์คิวชิโอ, ท่านเจ้านครกำชับไว้, ว่าห้ามฟาดฟันกันบนท้องถนนแห่งเวโรนา; หยุด, ทิบอลท์! เมอร์คิวชิโอคนสง่า!” (3.1) แต่ระหว่างที่ห้าม ทิบอลท์แทงดาบโดนเมอร์คิวซิโอจนบาดเจ็บ และต่อมาเสียชีวิตโดยทนต่อพิษบาดแผลไม่ไหว

โรมีโอโกรธจัดที่เมอร์คิวซิโอเสียชีวิต เมื่อทิบอลท์กลับมาด้วยความเกรี้ยวกราด ทั้งสองจึงต่อสู้กัน จนโรมีโอแทงทิบอลท์จนสิ้นลม โรมีโอหนีออกจากที่เกิดเหตุ ไม่นานหลังจากนั้นมีการไต่สวนการวิวาทจนมีผู้เสียชีวิตถึงสองคน เบนโวลิโอให้การตามข้อเท็จจริงทั้งหมด “โรมีโอฆ่าเขา, เขาฆ่าเมอร์คิวชิโอ, แล้วใครกันต้องชดใช้หนี้เลือดราคาแพงนี้?” (3.1) เจ้านครประกาศให้เนรเทศโรมีโอออกจากเวโรนาตลอดกาลเนื่องจากการกระทำความผิด

จูเลียตกำลังรอการมาถึงของโรมีโอสามีคนใหม่อย่างใจจดใจจ่อ แม่นมเข้ามาในห้องด้วยอาการตกใจและสับสน เธอพูดจากวกไปวนมาจนกระทั่งปะติดปะต่อเรื่องราวให้จูเลียตฟังว่าโรมีโอได้ฆ่าทิบอลท์ สถานการณ์ ณ เวลนี้ จูเลียตพบว่าตัวเองแต่งงานกับชายที่ฆ่าญาติของเธอ “ดั่งความผิดบาปต้องสาปปรากฏย้ำแก่จิตใจของคนบาป: ‘ทิบอลท์ตายแล้ว, ส่วนโรมีโอถูกเนรเทศ’, คำว่า ‘เนรเทศ’, เพียงคำเดียวว่า ‘เนรเทศ’ , ก็สังหารทิบอลท์ได้หมื่นคน. ความตายของทิบอลท ก็เศร้าพอแล้ว, ถ้าเพียงแต่มันจบลงตรงนั้น!” (3.2)

ด้วยความผิดหวังและความเศร้าที่ต้องสูญเสียญาติสนิท กระนั้นจูเลียตตระหนักว่าความรักของเธอคือความซื่อสัตย์ เธอยื่นแหวนให้แม่นมเพื่อไปมอบให้โรมีโอ ตามเขามาเพื่อกล่าวคำอำลาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนถูกเนรเทศ

“หยิบบันไดเชือกนั่นมา – เชือกที่น่าสงสาร, เจ้าถูกตบตา, 
ทั้งเจ้าและข้า, ด้วยโรมีโอนั้นถูกเนรเทศแล้ว. 
เขาประสงค์ใช้เจ้าเป็นสะพานสูงทอดสู่เตียงของข้า;
แต่ตัวข้า, หญิงพรหมจรรย์, กลับต้องตายอย่างม่ายพรหมจาริกา,
มาเถิด บันไดเชือก, มาเถิด, นม, ข้าจักไปยังเตียงวิวาห์, 
แล้วให้ความตาย, หาใช่โรมีโอ, มาพรากพรหมจรรย์ของข้า!” (3.2)

บ้านพักของภราดาลอเรนซ์เป็นที่ซ่อนตัวของโรมีโอ เขาอยากฆ่าตัวตายเพื่อชดใช้หนี้กรรม แต่ภราดาลอเรนซ์สั่งสอนโรมีโอว่านี่เป็นโอกาสดีที่จะเปลี่ยนแปลงความบาดหมางของครอบครัวทั้งสอง เพียงแต่ต้องรักษาชีวิตของโรมีโอเอาไว้ เมื่อแม่นมนำแหวนมามอบให้โรมีโอทำให้เขามีความสุข แม้ยังเศร้าที่ต้องจากไป

ขณะเดียวกันปาริส ไปพบพ่อกับแม่ของจูเลียต เขาอ้างว่าการวิวาทจนมีการล้มตายของผู้คนทำให้เขาหมดโอกาสได้เกี้ยวพาราสีจูเลียต แม้คาปูเล็ตยังอยู่ในอาการเศร้าโศก แต่เขาตัดสินใจให้ปาริสแต่งงานกับลูกสาวของเขาในทันทีจากนี้อีกสามวัน เพราะเชื่อว่าอากาโศกเศร้าของจูเลียตที่เสียใจกับการตายของญาติสนิทจะคลายได้ถ้ามีใครดูแล และนั่นคือการแต่งงาน

ในคืนนั้นโรมีโอแอบเข้าไปในห้องของจูเลียต ในที่สุดพวกเขาก็ทำให้งานวิวาห์สมบูรณ์ ทั้งสองอยู่ด้วยกันจนถึงเช้า คู่รักอำลาอาลัยด้วยความอาวรณ์ ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ “ยิ่งสว่าง, สว่างขึ้นเพียงใด, ความเศร้าของเรายิ่งมืดลง, มืดลงทุกครั้งไป!” (3.5)

หลังจากที่โรมีโอจากไป คุณหญิงคาปูเล็ตเข้ามาเพื่อบอกข่าวเรื่องที่พ่อของเธอได้รับปากกับปาริสว่าทั้งคู่จะสมรสกันในอีกไม่กี่วันข้างหน้า จูเลียตรู้ว่าพ่อของเธอได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ล่าสุด และตั้งใจให้เธอแต่งงานกับปาริสเพื่อแก้ปัญหา แต่เธอไม่สามารถบอกใครได้ว่า เธอได้แอบแต่งงานกับโรมีโอไปแล้ว เธอไม่ต้องการแต่งงานกับปารีส นั่นทำให้เธอต้องมีปากเสียงกับพ่อแม่ ส่วนคาปูเล็ตก็ไม่ลดละ เขาจะยึดมั่นในคำพูดของตน และถ้าจูเลียตไม่ทำตามเขาจะไล่เธอออกจากบ้านไปขอทาน และตายข้างถนน

นอกจากนั้นจูเลียตยังขอร้องให้แม่ช่วยพูดอย่าไล่เธอออกจากบ้าน และเลื่อนงานแต่งออกไปสักเดือน ผู้มารดาไม่สามารถช่วยอะไรได้ แม้เธอจะขู่ว่าจะฆ่าตัวตายก็ตาม

จูเลียตขอคำแนะนำจากแม่นมว่าจะทำอย่างไร เธอแนะนำให้จูเลียตแต่งงานกับปาริส ซึ่งเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากกว่า แม่นมมองว่าโรมีโอแม้ยังไม่ตายก็เหมือนตายไปแล้ว วิวาห์ครั้งที่สองจะมีความสุขมากกว่า เธอไม่พอใจคำแนะนำของแม่นม ที่ดูเหมือนไม่ช่วยอะไรเลย และคิดว่าแม่นมเป็นนกสองหัว จูเลียตไม่ต้องการความช่วยเหลือจากแม่นมอีกแล้ว เธอต้องการไปพบภราดาลอเรนซ์ โดยให้แม่นมบอกพ่อกับแม่ว่าจะไปสารภาพบาป

โรมีโอกับจูเลียต องก์ 4

เมื่อไปถึงโบสถ์ จูเลียตพบว่าปาริสอยู่ที่นั่นกำลังพูดคุยกับภารดาลอเรนซ์ถึงแผนการแต่งงานที่เร่งเร้า จูเลียตกับปาริสปะทะคารมกัน

จูเลียต: ไม่ใช่คำว่าร้ายค่ะ, ท่าน, นั่นคือสัตย์จริง; ไม่ว่ากล่าวสิ่งใด ข้าย่อมกล่าวเปิดเผยต่อหน้า

ปาริส: ใบหน้าของเจ้าเป็นของข้า และเจ้าเพิ่งว่าร้ายมัน (4.1)

หลังจากให้ปาริสกลับไป จูเลียตรู้สึกผิดหวังกับสถานการณ์ที่ไม่สามารถแก้ไขใดๆ ได้ และทางออกอาจจะเป็นการจบชีวิต ภราดาลอเรนซ์ได้ห้ามไว้ เขาได้เตรียมแผนเพื่อช่วยทั้งสองคนเอาไว้แล้ว 

แผนการของภราดาลอเรนซ์คือ ในคืนก่อนงานแต่ง เขาหยิบขวดยาให้จูเลียตดู เธอต้องดื่มยาที่จะทำให้ดูเหมือนตาย หลังจากที่เธอถูกฝังไว้ในสุสานห้องใต้ดินของครอบครัว ภราดาลอเรนซ์และโรมีโอจะแอบนำตัวเธอออกมา เธอจะเป็นอิสระที่จะได้อยู่กับโรมีโอที่มันทัว ที่ซึ่งห่างไกลจากสถานการณ์อัปยศที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน

จูเลียตกลับมาบ้าน เธอทำตัวร่าเริงเพื่อตบตาพ่อแม่ว่านางคลายทุกข์ และกลับมาเชื่อฟังทั้งสองโดยจะวิวาห์กับปาริส คาปูเล็ตได้ฟังเช่นนั้นก็เริงใจ ต้องการเลื่อนงานวิวาห์ให้เร็วขึ้น เธอทำตามแผนการไม่ให้แม่นมมานอนด้วยในคืนก่อนแต่ง ก่อนดื่มยาเธอสองจิตสองใจ ลังเลถ้าแผนไม่เป็นไปตามที่วางไว้ นางไม่ตายก็ต้องตื่นมาแต่งงาน หรือนางตายไปแล้วฟื้นคืนชีวิตในสุสานโรมีโอมาช้า เธออาจขาดอากาศหายใจ นางจึงหยิบมีดมาวางใกล้ตัว 

คืนนั้นจูเลียตดื่มยาที่เตรียมไว้ รุ่งเช้าแม่นมพบว่าเธอดูเหมือนจะตายแล้ว คาปูเล็ตที่สาละวนกับการเตรียมงาน มาพบความตายของลูกสาวพากันเศร้าโศก และจูเลียตถูกฝังไว้ตามแผน ภราดาลอเรนซ์มอบจดหมายให้ภราดาจอห์น เพื่อไปมอบกับโรมีโอที่มันทัว แต่ช่วงเวลาดังกล่าวเป็นช่วงที่โรคระบาดกำลังระบาดอย่างหนัก จึงทำให้ภราดาจอห์นโดนกักตัวไม่สามารถนำจดหมายไปส่งถึงมือโรมีโอได้ คนรับใช้ของโรมีโอ–บัลธาซาร์ นำข่าวร้ายมาบอกโรมีโอ เขาเห็นจูเลียตถูกฝังที่สุสาน นางตายแล้ว

โรมีโอกับจูเลียต องก์ 5

โรมีโอรู้เพียงความตายของจูเลียต เขาไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีเธอและตัดสินใจจะฆ่าตัวตายตามเธอไป “โอ จูเลียต, ข้าจักทอดกายเคียงเจ้าคืนนี้. ขอข้าคิดหาหนทาง – โอ้ วินาศเอ๋ย, เจ้าว่องไวนัก, แล่นเข้ามาในความคิดของคนสิ้นหวัง!” (5.1) เขาหาซื้อยาพิษจากหมอปรุงยาที่ไม่เต็มใจขาย เนื่องจากที่มันทัวการขายยาพิษมีโทษรุนแรง โรมีโอจำต้องเพิ่มเงิน จากนั้นรีบกลับไปที่เวโรนาเพื่อปลิดชีพตัวเองที่สุสานของตระกูลคาปูเล็ต

นอกสุสานห้องใต้ดินของคาปูเล็ต ปาริสกำลังโปรยดอกไม้บนหลุมศพของจูเลียต โรมีโอมาถึงต้องการเข้าไปยังสุสาน ปาริสเห็นคนของมอนตากิวที่โดนเนรเทศมาทำอะไรริยำที่นี่ สร้างความไม่พอใจให้กับปาริส แม้โรมีโอพยายามที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวไล่ให้ปาริสกลับไป แต่ความขุ่นมัวที่สูญเสียหญิงสาวที่กำลังจะแต่งงานด้วยไม่สามารถรั้งใจของปาริสได้ พวกเขาจึงเข้าต่อสู้กันและโรมีโอฆ่าปาริสถึงแก่ความตาย 

โรมีโอเข้าไปในหลุมฝังศพ เห็นศพของจูเลียต เขาดื่มยาพิษ และตายข้างเธอ ทันใดนั้น ภราดาลอเรนซ์ก็เข้ามาและตระหนักว่าโรมีโอได้ฆ่าปาริสและตัวเขาเอง ในเวลาเดียวกัน จูเลียตฟื้นขึ้น ภารดาลอเรนซ์ได้ยินเสียงสันติบาลจากที่ไกล จูเลียตไม่ยอมไปกับเขา เขาจึงหนีออกไปตามลำพัง จูเลียตเห็นโรมีโอสุดที่รักนอนอยู่ข้างๆ ตระหนักได้ว่าเขาฆ่าตัวตายด้วยยาพิษ เธอจูบริมฝีปากที่อาบยาพิษของเขา แต่ยาพิษเหลือน้อยไม่อาจฆ่า เธอจึงใช้มีดของเขาแทงตัวเองตายบนร่างของโรมีโอ

สันติบาลจับตัวภารดาลอเรนซ์เข้ามาเพื่อให้เจ้านครได้ไต่สวน คาปูเล็ต และมอนตากิวตามเข้ามาติดๆ มอนตากิวแจ้งว่าภรรยาของเขาสิ้นลมเพราะความเศร้าโศกต่อการถูกเนรเทศของโรมีโอ การไต่สวนเหตุฆาตกรรมเกิดขึ้น ภารดาลอวเรนซ์เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด เช่นเดียวกับคนรับใช้ทั้งของโรมีโอ และปาริส เมื่อพวกเขาได้ฟังดังนั้นนำมาซึ่งการสงบศึกของคนทั้งสองตระกูล พร้อมกับฉากจบอันเป็นโศกนาฏกรรมที่เต็มไปด้วยความสูญเสีย