ครั้งแรกที่เกริ่นต่อหลายคนว่าอยากแปลงานของแฮร์มานน์ เฮสเซอ นั้น ไม่มีใครคิดว่าเราจะแปล สเตปเปนวูล์ฟ แต่เมื่อเราประกาศ (เบาๆ) ออกไปว่าเราจะแปลเล่มนี้ พี่เชื้อที่เคารพท่านหนึ่งถึงกับตบเข่าอุทานว่า “มึงคิดยังไงของมึง!”
ศวา เวฬุวิวัฒนา ผู้เขียน "ความตายของหญิงสาว" นักเขียนรุ่นใหม่ที่เริ่มมีผลงานปรากฏขึ้นในบรรณภิภพ นี่คือห้าสิ่งเกี่ยวกับนักเขียนที่จะทำให้ผู้อ่านรู้จักเขามากขึ้น
นิยายเรื่องนี้เล่าเรื่องย้อนความหลังจากความทรงจำ สลับกับเหตุการณ์ปัจจุบัน ตัวเรื่องจะค่อยๆ เผยออกมาทีละนิด ตั้งแต่เหตุการณ์ในอดีต และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นปัจจุบัน เงื่อนปมของทั้งเรื่องถูกขมวดลงในตอนจบ
“Steppenwolf—หมาป่าผู้โดดเดี่ยว” เป็นการต่อสู้ภายในของวิญญาณสองดวงที่อยู่ในร่างเดียวกัน เป็นเรื่องราวที่ค้นหาตัวตน ชีวิต สังคม วัฒนธรรม ศาสนา เป็นการต่อสู้ระหว่างยุคเก่ากับยุคใหม่ แฮร์รี่ คือชายที่กำลังเผชิญหน้ากับรอยต่อนี้
ในปี 2563 เม่นวรรณกรรมจะครบรอบ 20 ปี จึงอยากเชิญชวนอ่าน ประวัติศาสตร์ฉบับย่อของสำนักพิมพ์เล็ก ที่รวบรวมเรื่องความเป็นมาของแวดวงวรรณกรรม ตั้งแต่เริ่มการก่อตั้งสำนักพิมพ์ จนไปถึงบรรยากาศแวดล้อมของแวดวงวรรณกรรม
พูดตามจริงคุณอาจจดจำเขาไม่ได้เลย ผมพบเขาสองสามครั้งบนรถเมล์เที่ยวเช้าไปรามคำแหง ช่วงบ่ายขลุกตัวอ่านหนังสือในห้องสมุด ตอนเย็นเดินบนถนน แวะร้านหนังสือย่านนั้น อาจะเป็นเพราะเราชอบหนังสือเหมือนกัน การพบกันแม้จะไม่บังเอิญ แต่คุณก็รู้ว่าสักวันเราต้องเจอกัน และจากกันในเวลาต่อมา
ตอนที่นิยายเรื่องนี้ออกมาใหม่ๆ นักอ่านต่างวิพากษ์วิจารณ์ว่ามันเป็นงานเขียนถึงเรื่องราวอันไร้ประโยชน์ ไม่มีสาระ (absurd) หากเทียบกับเรื่องราวชีวิตของพาย พาเทล และเสือเบงกอล กลางทะเลใน Life of Pi
เขาเกิดวันเดียวกับผู้กำกับหนังชื่อดังชาวรัสเซีย อังเดร์ ทาร์คอฟสกี้ คือวันที่ 4 เมษายน แม้ทั้งสองจะเกิดห่างกันถึงห้าทศวรรษ แต่วิกรานต์เกิดเพียงสี่ปีทาร์คอฟสกี้ก็ถึงแก่ความตาย
เขาเป็นนักเขียนที่ทำให้เราทึ่งในผลงานเป็นอย่างมาก จนบางทีเรารู้สึกได้เลยว่าโชคดีที่เกิดมาร่วมสมัยกับเขา และเรายังสามารถเห็นเขาไปได้ไกลจากจุดนี้
เส้นทางประชาธิปไตยตั้งแต่การอภิวัฒน์ 24 มิถุนายน 2475 เป็นต้นมามีแต่ความขรุขระแปลกแยก (“แปลกแยก” เป็นการถอดศัพท์มาจากคำว่า alienation ของผมเอง โดยนำเอาคำว่า “แปลกหน้า” และ “แตกแยก”มาสร้างเป็นคำใหม่)
