เรื่องสั้นหกเรื่องแรกของ “รักของทารกวิกลรูป” เป็นสิ่งที่ผมจินตนาการตามได้ค่อนข้างช้า ผิดกับงานก่อนหน้านี้ของคุณวิวัฒน์ที่สามารถอ่านแล้วคิดตามในรูปแบบของภาพเคลื่อนไหวได้ทันที ความยากของเล่มนี้อยู่ตรงที่ผมคาดเดาลักษณะทางกายภาพของตัวละครไม่ได้ตั้งแต่ย่อหน้าแรก จนกว่าเนื้อเรื่องจะเฉลยให้คนอ่านทราบว่าตัวละครนั้นอยู่ในเพศไหน อายุเท่าไหร่
โดนส่วนตัวผมว่ามันก็ท้าทายสมาธิในการอ่านของผมพอสมควร ในกลุ่มหกเรื่องแรกให้ความรู้สึกของการเสพสมที่ไม่มีทางสมหวัง ความค้างเติ่งเนิ่นนาน กลับตัวก็ไม่ได้ จะให้เดินต่อไปก็ไม่รู้จะไปทางไหน สร้างความสับสนระคนรันทดผ่านตัวละครที่ไม่สมประกอบ สถานที่ผุพัง และความล่มสลายของสังคม เรื่องที่ผมชอบที่สุดคือ “ในสวนซีเมนต์” เมื่ออ่านจบแล้วก็รู้สึกเหมือนตกลงไปใน “บ่อลึกไร้ก้น”—Megi X Kuromaku, @megithewitch Public Figure : Read More
อ่านจบหนึ่งบท ถอนหายใจหนึ่งเฮือกถ้า “ยูโธเปียชำรุด” คือมาสเตอร์พีซ เล่มนี่ก็คงจะรองจากนั้นวิวัฒน์น่าจะเป็นนักเขียนคนเดียวแล้วแหละที่เราอ่านงานของเขามาต่อเนื่องตลอด ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสิ่งที่เราชอบมากๆในงานของเขาคือความดำมืด ความสิ้นไร้ซึ่งแสงไฟส่องทางใดๆ ความรู้ทันคนอ่านที่พอรู้ว่าคนอ่านเริ่มหวังแบบใด เขาจะตบมันกลับทันทีใช่! เขาเป็นนักเขียนใจร้าย แต่ในความใจร้ายเราจะได้สัมผัสบางสิ่งที่ลึกๆแล้วเราก็รู้สึกในแบบนั้น แต่เราไม่กล้าที่จะดึงมันให้ส่องสว่างหรือมีตัวตนออกมา
เรากลัว เรารู้สึก เราจึงกดมันเอาไว้
ยิ่งตัวละครของเขาเกือบในทุกเรื่องมักไม่มีชื่อ ผู้คนเหล่านั้นจึงเป็นใครก็ได้แม้กับคนที่อ่านมันอยู่
ความสัมพันธ์ของผู้คนในแต่ละเรื่องที่ผูกเหนียวกันไว้ จากรุ่นสู่รุ่น จากคุณสู่เธอ
โดยจุดร่วมของเรื่องสั่นในเล่มนี้คือการรัฐประหาร ’57เหตุการณ์ที่ส่งผลกับผุ้คนไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง อย่างปฏิเสธไมได้ อย่างไม่อาจปฏิเสธและก็อาจเป็นอีกหนึ่งใน “บางสิ่ง” ที่บางคนต้องการกดทับมันไว้ ให้มันดำมืดที่สุด มีดจนมองไม่เห็นมองไม่เห็น ที่แปลไปว่า มันไม่ได้เกิดขึ้น…
ปล. ตอนที่ชอบที่สุด คือ เพลงผิดหวัง— Koetsak Sirisomphotvanich, Book&ETC 2020
สิ่งที่ร้อยเรียงเรื่องสั้นทั้งหลายเหล่านี้ไว้คือตัวละครหลักที่คือ “คุณ” ซึ่งเป็นผู้ดำเนินเรื่องแทบทั้งหมด ภายใต้อำนาจของเรื่องเล่าที่ดำเนินไป คุณจึงอาจพบว่าคุณไม่ได้เป็นคุณเลย ไม่เห็นคุณจะเหมือนคุณตรงไหนเลย หรือคุณที่เหมือนคุณสุดๆ เลย เหมือนกับคุณเป็นผู้เขียนเรื่องนี้จริงๆ ไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม คุณไม่ได้เป็นผู้อ่านที่ปล่อยตัวปล่อยใจไปเฝ้ามองคนอื่นแสดงในอีกโลกหนึ่ง —
เรื่องสั้น สิบเรื่องกับบทละครอีกหนึ่งเรื่องใน “รักของทารกวิกลรูป” ร้อยเรียงเรื่องราวหลังรัฐประหาร บอกเล่าถึงความเจ็บปวดเบื้องลึกของชีวิตคนสามัญธรรมดา พวกเขาต้องต่อสู้อย่างโดดเดี่ยวท่ามกลางความมืดบอด หรือภาวะสังคมที่เต็มไปด้วยความอัปลักษณ์ ผู้คนถูกบงการให้กระทำในสิ่งที่ตัวเองเชื่อทั้งศาสนา วัฒนธรรม การเมือง แล้วความเชื่อดังกล่าวได้ไปกดทับให้ร่างกายและจิตใจ ท่ามกลางความขัดแย้งของสถานการณ์อันนำไปสู่จุดที่มืดมิด เรื่องสั้นเล่มนี้ไม่เพียงแต่เข้าถึงจิตใจของผู้คน ยังคงแสดงถึงความหดหู่ต่อยุคสมัยอันปวดร้าวได้อย่างดี
รับส่วนลดพิเศษเมื่อซื้อหนังสือและสินค้าภายในร้านของเรา เพียงสมัครสมาชิกของสำนักพิมพ์
ไม่ว่าคุณจะเป็นนักเขียนเก่าหรือใหม่ Porcupine Blog เปิดโอกาสให้นักเขียนลงเรื่องสั้นใน Blog ของเรา เพื่อส่งเสริมการเขียนเรื่องสั้น อย่าปล่อยให้ผลงานของคุณอยู่นิ่งเพียงลำพังในแฟ้ม นี่คือโอกาสที่ผู้อ่านจะได้รู้จักเรื่องสั้นของคุณ