พูดตามจริงคุณอาจจดจำเขาไม่ได้เลย ผมพบเขาสองสามครั้งบนรถเมล์เที่ยวเช้าไปรามคำแหง ช่วงบ่ายขลุกตัวอ่านหนังสือในห้องสมุด ตอนเย็นเดินบนถนน แวะร้านหนังสือย่านนั้น อาจะเป็นเพราะเราชอบหนังสือเหมือนกัน การพบกันแม้จะไม่บังเอิญ แต่คุณก็รู้ว่าสักวันเราต้องเจอกัน และจากกันในเวลาต่อมา
-
ในนิยายความตายถูกจัดฉากขึ้น ผู้อ่านจะรู้ว่ามุมมอง (Point of View) ของเรื่องเล่ามีข้อจำกัดในตัวเองเสมอหากเล่าด้วยบุคคลที่หนึ่ง แม้ว่าผู้เขียนอยากให้ผู้เล่าตายๆ ไปเสียจากในโครงเรื่อง แต่ก็ทำไม่ได้เพราะเรื่องเล่าจะสูญหายไป เพราะ “ความตาย” ของผู้เล่า เช่นเดียวกับการเพิกถอนอัตภาวะ (ตัวตน) โดยสมบูรณ์
[NEXForms id="1"]