สิ้นสุรีย์
สิ้นสุรีย์ ผลงานในแบบ Semi-Novella หรือเราอาจจะเรียกว่าเรื่องสั้นชุดก็ได้ ผลงานของ วิวัฒน์ เลิศวิวัฒน์วงศา ตัวละครในแต่ละเรื่องเกี่ยวพันกันบนใยแมงมุมของแก่นกลางโครงเรื่อง สิ้นสุรีย์ หรือ Sans Soleil เป็นเหมือนปฐมบทงานเขียนของวิวัฒน์ เพราะหนังสือเล่มนี้ได้กอร์ปเอาความเป็นตัวเขามาเขียนถึง ไม่ว่าจะเป็นเพลง หนัง หนังสือ ล้วนได้เป็นแรงขับเคลื่อนไปสู่ตัวละคร เขายังคงตั้งคำถามเกี่ยวกับชีวิต ความมีอยู่ ความเป็นมนุษย์ ซึ่งทุกตอนผู้อ่านจะได้สัมผัสถึงรูปแบบเรื่องสั้นของวิวัฒน์
- ผู้เขียน: วิวัฒน์ เลิศวิวัฒน์วงศา
- บรรณาธิการ: นิวัต พุทธประสาท
- ออกแบบปก: นจดงค์ บุญประเสริฐ
พิมพ์ครั้งแรก: กรกฏาคม 2558
ขนาดหนังสือ: 160 หน้า ปกอ่อน
ISBN: 9786167831053
โตมร ศุขปรีชา –
หนังสือบางเล่มมีไว้ให้อ่านรวดเดียวจบ แต่หนังสือบางเล่มเราไม่อยากให้มันจบ เพราะเสียดายที่จะไม่มีสิ่งนั้นให้อ่านอีก การจบเล่มของหนังสือคือการหายสูญไปของห้วงเวลาแห่งการซึมซับดื่มด่ำในโลกประหลาดคู่ขนานอันไกลโพ้นใบโน้น ใบที่ทำให้เราย่อยยับเหมือนกระดาษบอบบางที่ถูกมืออ่อนโยนขยำซ้ำๆอย่างทะนุถนอมเพื่อให้มันแหลกสลายแต่ไม่ฉีกขาด และเราจะเข้าไปในโลกใบนั้นได้-ก็ด้วยการอ่านหนังสือเล่มนั้นเป็นครั้งแรกเท่านั้น
สิ้นสุรีย์ เป็นหนังสือแบบนั้น เป็นหนังสือเล่มเล็กๆที่ยิ่งใหญ่มาก พาเราออกนอกโลก ไปไกลโพ้นถึงภายในส่วนลึกที่สุดของเราเอง ด้วยการพาดผ่านกันอย่างท้าทายของความคิด ความรู้สึก ความเชื่อ และความลึกซึ้งในการใช้ภาษา
รพีพัฒน์ –
หนังสือรสชาติแปลกแปร่งที่บอกเล่าความสัมพันธ์ที่ซ้อนทับอย่างแปลกประหลาด – ร้อยเรียงผ่านเรื่องสั้นที่ดูคล้ายจะไม่เกี่ยวข้องกันแม้แต่น้อย แต่กลับมีรายละเอียดบางอย่างที่จับมือเรากลับไปมองหาความเชื่อมโยง จนบางครั้งสงสัยไปว่า ความทรงจำที่สะกิดให้เราหันกลับไปมอง คือสิ่งที่วิวัฒน์เขียนขึ้น หรือว่าเราเสริมแต่งขึ้นมาเอง
สำหรับสิ้นสุรีย์ ผมว่ามีความ ‘คล่องคอ’ กว่ายูโทเปียชำรุด อาจเป็นเพราะเส้นเรื่องดำเนินแวดล้อมที่ความสัมพันธ์ที่กลืนง่าย หรืออาจเพราะตอนที่อ่านยูโทเปียชำรุดผมยังคอไม่แข็งพอ – ตอบไม่ได้เหมือนกัน
สำหรับสิ้นสุรีย์ เนื้อเรื่องยังคงเต็มไปด้วยความหมองเศร้าและคำถามที่ไร้คำตอบ ชวนอ่านให้สิ้นหวังเล่นๆ ครับ
เกิดศักดิ์ –
เชื่อเราเถอะ พออ่านจบแต่ละตอนสมองมันจะว่างเปล้าเคว้งคว้าง บทจะเขียนด้วยใจๆมันก็หล่นหายไปไหนก็ไม่รู้ ฟังดูแย่เนอะ แต่นี่แหละคืออาการที่เราหลงรัก ใช่ มันเจ็บปวด แต่เราก็อยากเก็บอยากจดจำมันไว้ ระลึกถึงมันไว้ จนบางครั้งก็รู้สึกว่ามันคุ้นๆเหมือนเคยเจอมาแฮะ หรือบางอารมณ์ก็เรียกร้องไขว้คว้ามันซะอย่างนั้น