เนื่องจากมีหลายสิ่งที่เรายังไม่รู้เกี่ยวกับชีวิตของวิลเลียม เชคสเปียร์ เนื่องจากไม่มีบันทึกข้อเท็จจริงเกี่ยวกับตัวเขามากนัก เราจึงไม่สามารถรับประกันความถูกต้องในไทม์ไลน์ได้ 100% อย่างไรก็ตามเราได้ใช้ความพยายามอย่างเต็มที่ที่จะให้ไทม์ไลน์ของเชคสเปียร์นี้ในอดีตใกล้เคียงที่สุดเท่าที่ทำได้
เรื่องสั้นไทยในแต่ละบริบททั้งอดีตและปัจจุบันไม่ว่าจะนำเสนอเพื่ออะไรก็ตาม มันมีใบหน้าอันหลากหลายปรากฏเสมอ ย้อนกลับไปในอดีตขอบเขตที่กำหนดว่า “40 ปี นับจาก 14 ตุลา 2516” เรื่องนี้แค่เวลา 40 ปีก็มีเรื่องสั้นไทยนับหมื่นเรื่องแล้ว ดังนั้นในเชิงประวัติวรรณกรรมเท่าที่เวลาจะอำนวยจะขอยกตัวอย่างเท่าที่พอมีข้อมูลอยู่ใกล้ตัวมานำเสนอ
เมื่อสภาพสังคมของฝรั่งเศสช่วงปี ค.ศ. 1787-1789 อยู่ในช่วงทรุดโทรมอย่างหนัก ข้าวยากหมากแพง ขณะที่ราชสำนักเต็มไปด้วยความฟุ้งเฟือ แวร์ซายเป็นฐานอำนาจการปกครองที่กดขี่
แฮร์มานน์ เฮสเซอ เกิดที่เมืองคาลว์ จากป่าดำ เมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม 1877 พ่อของเขาเป็นชาวเยอรมัน-บอลติกจากเอสโตเนีย แม่เป็นชาวสวาเบียนและชาวสวิส-ฝรั่งเศส พ่อของพ่อของเป็นหมอ พ่อเป็นมิชชันนารีและนักอินเดียนวิทยา โดยเป็นมิชชันนารีในอินเดียในช่วงสั้นๆ และแม่ใช้เวลาหลายปีในวัยเยาว์ในอินเดียและทำงานเผยแผ่ศาสนาที่นั่น
“คนทุกเจเนอเรชันมีความพิเศษของตัวเอง พลังคนรุ่นใหม่ก็พิเศษเช่นกัน โดยเฉพาะที่ว่าเป็นพลังหลักในการกดดันเผด็จการ แต่การสร้างความเปลี่ยนแปลง ส่งต่อความกล้าหาญสู่คนรุ่นต่อๆ ไปกำลังกลายเป็นเรื่องท้าทายมากขึ้นเรื่อยๆ และเราต้องเอาชนะมันให้ได้” (โจชัว หว่อง)
งานมหกรรมหนังสือแห่งชาติ 2563 เดินทางมาถึงครึ่งทาง เป็นงานหนังสือใหญ่งานแรกหลังโควิด-19 เมื่อโคโรนาไวรัสเล่นงานคนทั้งโลกให้หยุดทุกกิจกรรมมาเป็นเวลาหลายเดือน รวมถึงประเทศไทย เรามาดูกันว่ามีหนังสือเล่มไหนน่าสนใจในงานมหกรรมครั้งนี้
ฟลันเนอรี ตัวเอกของเรื่องยกตัวอย่างนักเขียนสองคน คนแรกคือนักเขียนจอมขยันผู้ผลิตผลงานเป็นที่ชื่นชอบของนักอ่าน นักเขียนคนที่สองคือนักเขียนอมทุกข์ที่เขียนไม่ค่อยออก และผลงานส่วนใหญ่เป็นในแนวครุ่นคิด
ฮารูกิ มูราคามิ เป็นนักเขียนชาวญี่ปุ่น ที่จับสัญลักษณ์ของ pop culture มาใส่ในงานของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นดนตรีตะวันตก ศิลปะ วิธีการดำเนินเรื่อง รวมไปถึงแนวความคิด จนตัวเขาเองถูกนักเขียน และนักอ่านสายอนุรักษ์นิยมของญี่ปุ่นโจมตีผลงานว่าขาดอัตลักษณ์ความเป็นญี่ปุ่น
อ.นิธิระบุว่า สังคมไทยเดิมนั้นไม่ใช้ตัวอักษร วรรณกรรมของไทยจึงเพิ่งเกิดมาในสมัยหลังๆ มานี้เอง และมีจำนวนเทียบไม่ได้เลยกับวรรณกรรมมุขปาฐะ คนไทยจึง “อ่าน” ผ่านการ “ฟัง” และส่งต่อความรู้โดยอาศัย “ความจำ”
ผู้อ่านบางคน: ยุคนี้ยังอ่าน ยังแปลงานเช็คสเปียร์กันอีกหรือ ทำไมเช็คสเปียร์ยังสำคัญทั้งๆ ที่ งานของเขาผ่านมาหลายร้อยปี แต่เชื่อไหมว่า แม้เช็คสเปียร์จะตายมาหลายร้อยปีแล้ว แต่งานของเขายังแปลเป็นภาษาไทยไม่กี่เรื่อง ในปัจจุบันบทละครเช็คสเปียร์ยังได้รับความนิยมไม่เสื่อมคลาย แม้จะผ่านยุค ผ่านกาลเวลามายาวนานสี่ร้อยปี